از جهان پهلوان تختی و اقتدار کشتی منطقه تا حضیض امروز ورزش اول در شمال تهران

در روزگاری که هنوز از کوچه باغ های بکر و دست نخورده شمیران بوی دل انگیز سیب گلاب به مشام می رسید و طعم گلابی کام ها را شیرین می کرد زندگی ها ساده تر از امروز بود. آن روزها  شمال شهر با تصاویر مزارع گندم،  جوی های آب زلال  و هوای خنک شناخته می شد. در چنین آب و هوایی که نفس ها صفا پیدا می کرد و دل ها جلا می یافت، شبا هنگام نوای ضرب و زنگ زورخانه و نفس مبارک مرشد، یلان سینه ستبر را بسوی گود مقدس فرا می خواند. آن روزها، تختی سلسله جنبان ورزش ایران و در کانون توجه پیر و جوان بود. جهان پهلوان گاه و بیگاه به  شمیران سر می زد تا هم  از طراوت  آب و هوای دلنشین این خطه بهره مند شود و هم با نوای ضرب و زنگ زورخانه، کنار دیگر پهلوانان میل بگیرد و کباده بکشد. تختی در منطقه شمیران حریف و رفیق تمرینی قدرتمندی به نام  پهلوان شاه حسینی داشت که معمولا برای آماده سازی بیش از پیش خود، پنجه در پنجه او می انداخت. با حاج محمد عالی از باستانی کاران خوب باغ فردوس تجریش هم رفاقت دیرینه داشت . این حاج محمد، پدر پرویز عالی از مروجین کشتی خطه شمیران بود. پرویز خان  قریب به ۶۰ سال از عمر خود را وقف گسترش  ورزش اول کرده است و از جمله معدود چهره هایی است که  می توان از او به عنوان شناسنامه کشتی شمیران یاد کرد. مردی که مدارج ترقی در این ورزش را از قهرمانی کشوری آموزشگاههای ایران تا مربیگری و سرپرستی تیم های ملی طی کرد. او بومی منطقه شمیران  است و تمرینات کشتی را از دهه چهل به همراه برادر بزرگتر خود در مدرسه شاهپور سابق آغاز کرد. سپس تمرینات خود را در سالن کشتی دبیرستان “نیکی اعلا” و باشگاه قیطریه ادامه داد. سال ۵۹ عازم جبهه های جنگ شد و پس ازمجروحیت برای همیشه با عرصه قهرمانی خداحافظی کرد. او که عاشق کشتی بود خیلی زود وارد جرگه مربیگری شد. ابتدا در بولینگ  عبدو تمرین می داد، بعدها به باشگاه اسدی دعوت شد تا در کنار دیگر مربیان نامداران کشتی شمیران را تحت تعلیم قرار دهد. آن روزها کشتی شمیران جایگاه بالایی در کشور داشت و نام هایی چون شاه حسینی، برادران جوزی، برادران بیات، برادران دقت پور، روح الله گودرزی، ناصر رحیمی، محمدرضا طاهری غلامرضا عسگری، سالار کیا،شیرزاد احمدی، سید عباسی به کشتی این خطه اعتبار داده بود. خاطرات مبارزات نفس گیر کشتی گیران شمیران با قهرمانان مطرح شهرهایی چون قزوین، شهر ری، تاکستان، زنجان و مناطق دیگر زبانزد خاص و عام بود. کانون اصلی کشتی شمیران هم همین باشگاه اسدی بود. جایی که به دلیل داشتن قهرمانان مطرح و حریفان تمرینی قدرتمندی چون برادران محمدیان، برادران قلیچ خانی، فریبرز نوری، برادران سلیمانی، برادران اوشانی، عیسی عابدی، حسین کشانی، ذبیحی، مقدم، صفایی، شفاعتی و بسیاری دیگر، پای بزرگانی چون برادران مجدزاده، اکبر اشکذری، جعفر امیر حسینی، اسدالله محمدی، برادران خادم، محمد طلایی و بسیاری دیگر  به این مکان باز شده بود. تعدادی از این قهرمانان پیراهن تیم ملی برتن کردند و برخی نیز مدال های ارزشمندی را برای کشورمان به دست آوردند. این مقدمه را آوردیم تا مروری اجمالی داشته باشیم بر اوضاع امروز کشتی منطقه شمیران و سیر تحول آن را از زبان فردی که پای ثابت کشتی این منطقه بوده و از خادمان راستین ورزش اول محسوب می شود.
روایتگر این قصه کسی نیست جز پرویز خان عالی، وی در پاسخ به این پرسش که چه بر سر کشتی شمیران آمده و چرا از آن اوج اقتدار به ورطه حضیض فرو افتاده می گوید: همه مشکلات از زمانی شروع شد که سالن کشتی اسدی را از دست هیات خارج کردند. جایی که مرکز اصلی کشتی منطقه و خانه همه کشتی گیران بود. امروز پس از گذشت سال های طولانی تنها کاری که در باشگاه اسدی انجام می شود اجاره ساعتی سالن ها به دانش آموزان مدارس غیر انتفاعی است. مکانی که روزگاری محل حضور نامداران بود اما اکنون از آن نام ها و آوازه تقریبا هیچ برجای نمانده است. متاسفانه هیچکدام از مسئولین ورزش فکری به حال این وضعیت نمی کنند. خیلی ها اصلا اطلاعی از پیشینه کشتی شمیران ندارند و آنان هم که می دانند و اکنون در مسند قدرت هستند علاقه مند به احیای کشتی این منطقه نیستند.این مربی و سرپرست اسبق تیم های ملی ادامه داد: دست اندرکاران هیات کشتی شمیران  مرتب پی گیر کار هستند اما هنوز سالنی که مرکزیت داشته باشد و به درد کشتی بخورد تحویل آنها نشده است. مسئولین مختلف زیاد وعده می دهند اما “هزار وعده خوبان یکی وفا نکند” شهرداری سال هاست وعده احداث سالن مناسب در منطقه قیطریه را داده اما این درخت هنوز به بار ننشسته، سالن منصورخان برزگر را داریم که مرکزیت ندارد و مطمین باشید اگر خود منصورخان بر این سالن اشراف و حضور نداشت این سالن هم برچیده شده بود.

وی افزود:  شهدای قیطریه را داشتیم که آن هم مدت هاست به دلیل اینکه معارض داشت تعطیل شده است.  خلاصه اینکه نه اداره کل استان، نه فدراسیون و نه مسئولین دیگر دامن همت به کمر نمی زنند تا باردیگر کشتی شمیرانات جان بگیرد.من اگر گله می کنم به خاطر خودم نیست چون همانطور که می دانید سال های طولانی مربی بوده ام، دوره چند رییس فدراسیون از مرحوم ترکان گرفته تا رسول خادم که منطم ترین مدیریت را داشت کنار تیم های ملی بودم بنابراین هرچه می گویم به خاطر کشتی و جوانانی است که علاقه مند این ورزش هستند اما جایی برای تمرین ندارند. مکانی که مرکزیت داشته باشد و ورزشکار به سهولت خودش را آنجا برساند.
در پایان از این مربی با تجربه می خواهم در خصوص اوضاع امروز کشتی نیز نکاتی را بیان کند، عالی تاکید می کند: پدرم از دوستان جهان پهلوان تختی بود مردی که برای مردم و کشورش کشتی می گرفت او هیچگاه برای جایزه روی تشک نرفت و هرچه در توان داشت به کار می گرفت تا یک ملت را خوشحال کند امروز وقتی می بینم کشتی گلخانه ای شده و سعی می کنند کشتی گیر را با ارقام آنچنانی ترغیب کنند تعجب می کند. کشتی محدود به مازندران و خوزستان شده و به استان های دیگر که زمانی مدعیان قدرتمندی در تیم ملی داشتند توجه نمی شود.در آستانه مسابقات جهانی قرار داریم و قصد ندارم بیش از این حرفی بزنم. ما باید در جهانی که امتیازات روس ها حساب نمی شود به راحتی قهرمان شویم. امیدوارم این اتفاق رخ دهد بلکه مسئولین بیش از پیش به گسترش این ورزش بپردازند.