به بهانه باخت رئال و آرسنال
شب گذشته رئال مادرید در زمین خود نخستین شکست خود را در بازی با سلتاویگو تجربه کرد.
برای نگارنده این باخت قابل تصور بود. چرا که در سال منتهی به جام جهانی متاسفانه فشار بر تیم ها زیاد شده است. هر ۸ روز تیم های بزرگ باید سه بازی انجام دهند. لذا به همین دلیل بازیکن و مربی فرصت چندانی برای ریکاوری ندارند! طی همین ماه میلادی تیم های بزرگ همگی شکست را تجربه کرده اند. از رئال مادرید و بارسلون گرفته تا آرسنال، چلسی، بایرن مونیخ و …
علت آن هم کاملا مشخص است. فشردگی و فشارهای محیطی و البته نوع رفتار مدیران ارشد باشگاه ها در هنگامه شکست! وقتی بازی قبلی رئال مادرید در مقابل یک تیم ته جدولی با نتیجه مساوی به پایان رسید، چگونه مدیران این تیم متوجه نشدند که ژابی آلونسو به تنهایی نمیتواند این فشارها را تحمل کند. البته او برخلاف فلیک و پپ زیاد از نیمکت دوم خود استفاده نمی کند. و این همان رویه ای بود که این مربی در لورکوزان هم داشت. در حالیکه رئال مادرید جهانی کجا و بایر داخل شهر لورکوزان کجا!؟
دیشب دریافتیم که چرا پپ در بازی مقابل لورکوزن در جام قهرمانان اروپا نتیجه بازی را واگذار کرد! چون نیمکت دوم خودش را بکار گرفت، ولی الان در لیگ برتر این آفت به آرسنال هم رسیده است. همین وضعیت هم در حال حاضر برای بارساست و البته همین کار را هم وقتی فلیک ۲ بر ۱ از اتلتیکو پیش بود، با تعویض یامال (که در حال حاضر روی اوج و دوباره درحال جان گرفتن است ) پدری، رافینا و … انجام داد. او دربازی مقابل رئال بتیس هم با دریافت درست از تیم، بازیکنانی مانند رونی و دو تن دیگر ازبازیکنان را بکار گرفت. والان صدر جدول را بدست گرفته است.
اینجاست که مدیران ارشد باشگاه و مشاوران عالی، باید مداوم جلسات داشته و به سرمربیان کمک کنند. و این کار اگر از دید پرز و همکاران او که مدیران کاربردی هم هستند. کار سختی نیست. هر چند باید آلونسو از پرسپکتیو ذهنی لورکوزن خارج شود. اینجا رئال مادرید تیمی با قلمرو جهانی و برخلاف لورکوزن بعد ازیک قرن یک جام برده است، موزه اش مملو از انواع جام هاست. با این حال سرمربیان را در روز های سخت باید شناخت، البته به این شرط که مدیران حرفه ای آنها را تنها نگذارند.
