تایید یا توجیه ناکامی کشتی آزاد
رییس فدراسیون کشتی طی گفت و گویی در ارتباط با ناکامی آزادکاران ط رقابت های جهانی آلبانی ابتدا به پیروزی تیم های امید و بزرگسالان فرنگی اشاره و به نحو مقتضی سعی در توجیه شکست آزادکاران کرده است.
سخنان دبیر اگرچه در مورد تیم های امید مقرون به حقیقت اما کلام وی در رابطه با عملکردکشتی فرنگی بزرگسالان قابل تامل و در خصوص نتیجه آزادکاران صرفا جنبه توجیه داشت. بی گمان خود او بهتر از هرکسی می داند نتایج کشتی در رده های پایین اگر چه مهم اما ویترین اصلی عملکرد فدراسیون ها را کماکان رده سنی بزرگسالان مزین می کند، با این توصیف، فرنگی کاران ما در حالی به عنوان نایب قهرمانی جهان دست پیدا کردند که آمریکایی ها هیچگاه در این رشته حرفی برای گفتن نداشته اند. کشورهای اروپایی هم که سابقا تک ستاره های قدرتمندی را به میدان می فرستادند طی چند سال اخیر نزول فاحشی داشته و فعلا از وجود چنین چهره های تاثیر گذاری بی بهره اند. تکلیف روس ها نیز روشن است زیرا با توجه به عدم محاسبه نتایج عملکرد آنها و پوست اندازی که خصوصا در تیم فرنگی این کشور صورت گرفته توانمندی و اقتدار گذشته را ندارند. کوبایی ها به طور کلی از گردونه خارج و آخرین بازمانده آنها یعنی لوپز با مدال سنگین وزن المپیک پاریس به تاریخ پیوست. ترکیه هم پس از محرومیت رضا کایالپ چهره ششدانگ و مقتدری ندارد. در چنین فضایی، فرنگی کاران ایران و آذربایجان برای قهرمانی به رقابت برخاستند. آذری ها که به غیر از الدانیز عزیزلی در دیگر اوزان با چهره های جوان راهی آلبانی شده بودندا نهایتا سه مدال طلا به دست آوردند وما با تیمی با تجربه تر از آنها به یک طلا و یک نفره و ۳۵ امتیاز اختلاف بسنده کردیم. به این ترتیب سکوی قهرمانی به آذری ها تعلق گرفت و ما در جایگاه دوم ایستادیم. تحت این شرایط بازهم می توان بر تلاش فرنگی کاران و گرامیداشت نایب قهرمانی آنان ارج نهاد اما توجیه ناکامی آزادکاران در سایه عملکرد کشتی فرنگی چندان منطقی به نظر نمی رسد. در واقع این توجیهات به همان اندازه قابل قبول است که بگوییم از این پس باید از حرکت ژاپنی ها الگو بگیریم! استدلال هایی از این دست یاد آور حکایت تقلید راه رفتن کبک توسط کلاغ را به ذهن متبادر می کند که در نهایت نه تنها راه رفتن خرامان کبک را نیاموخت بلکه راه رفتن خود را نیز به فراموشی سپرد. قیاس مع الفارق خواهد بود اگر با وجود تفاوت های فیزیکی و ژنتیک کشتی گیران ما و ژاپن، اختلاف فرهنگی و مدیریتی بتوان از آنها الگو برداری کرد.
قابل کتمان نیست که یکی از مشکلات اصلی فدراسیون ها از جمله کشتی به شیوه مدیریت آنها باز می گردد رگه های این شیوه مدیریت را کم و بیش در بخش های دیگر ورزش نیز می توان مشاهده کرد. نوع مدیریتی که با خود برتر بینی و تصور دانای کل بودن، مجوز هرگونه دخالت در امور فنی،کوچینگ و اظهار نظر را صادر می کند. امری که چه بسا در فرهنگ ژاپنی ها و بسیاری دیگر از کشورها مذموم و نکوهیده تلقی می شود. شوربختانه در پاره ای موارد این نگرش در رفتار و شیوه مواجهه ورزشکاران ما با حریفان هم مجال ظهور پیدا کرده است. برخی از اهالی رسانه خصوصا آنان که نمک گیر فدراسیون ها شده و دست مارکوپولو را از پشت بسته اند در تطهیر و توجیه چنین رفتار های ناپسندی نقش اساسی ایفا می کنند. آنان که با وجود عدم اشراف به زیر و بم رشته مورد نظر و بی آنکه جسارت به چالش کشیدن اظهارات و اقدامات رییس فدراسیون یا مدیر ورزشی را داشته باشند صرفا منعکس کننده توجیهات درست و نادرست آنها هستند.
ختم کلام اینکه باید بپذیریم کشتی آزاد ما در چهار وزن غیر المپیکی با ناکامی مواجه شد و در صورت محاسبه نتایج عملکرد روس ها جایگاهی بهتر از چهارمی کسب نکرد. نتیجه فرنگی کاران را نیز باید به همان شیوه ای که پیشاپیش ذکر شد در نظر گرفت. تحت این شرایط رییس محترم فدراسیون باید به جای توجیه، ابتدا بر ناکامی مهر تایید بزند و سپس برای جبران شکست راهکار کارشناسی و منطقی ارائه کند.
