” ترین ” های ورزش ایران در سال 1403
ورزش ایران در سال 1403 حال و روز چندان خوبی نداشت! و چنانچه در این سال رقابت های المپیک برگزار نمی شد، مشخص نبود، که عیار ورزش ایران، با چه متر و معیاری باید اندازه گیری می شد. در این سال کیومرث هاشمی که اهالی ورزش، امید بسیاری به او در ورزش کشور و پیشرفت آن بسته بودند، بنابدلایلی نتوانست انتظارات را برآورده ساخته و همانی باشد که اهالی ورزش می خواهند. هاشمی در دوران حضورش در ورزش کشور، تحول چندانی را در آن بوجود نیآورد و درست همان راهی را رفت که پیش از او حمید سجادی رفته بود. با تغییر دولت و حضور مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور منتخب، و در شرایطی که کمتر کسی حضور احمد دنیا مالی را در بالاترین سطح ورزش ایران پیش بینی می کرد، او با رای بالایی که از خانه ملت بدست آورد راهی ساختمان سئول شد تا بلکه بتواند با درس گرفتن از اشتباهات گذشته و استفاده از تجارب خود در عالم ورزش و ساخت و ساز کاری، کارستان را برای ورزش کشور انجام دهد، اما هر چه زمان به جلو رفت این اتفاق نیفتاد و او هم مثل قبلی ها چنان در دام روزمره گی اسیر شد که خودش هم، آن را باور نداشت. انتخاب های اشتباه و ایجاد زمینه خویشاوند سالاری به جای شایسته سالاری، خیلی زودتر از آنچه تصورش می شد دنیا مالی را با سیل انتقادات خودی ها مواجه ساخت، انتقاداتی که همین حالا نیز وجود داشته و هر روز هم به دامنه آن افزوده می شود. انتقاد به نحوه اشتباه برخورد با فدراسیون های ورزشی! انتقاد به عدم استفاده از نیروهای شایسته و با انگیزه که هرگز انجام نشد! انتقاد به عدم نظارت مناسب بر گلوگاه های ورزش کشور! انتقاد به عدم برخورد قاطع با فدراسیون هایی که حوزه فعالیتی آنها ایران است و از بودجه این کشور هم هزینه می کنند، اما به جای استفاده از اساسنامه های داخلی، از اساسنامه های بین المللی پیروی ممی نمایند تا به خیال خود از مصونیت بیشتری در مدیریت برخوردار گردند! انتقاد به استفاده از یک نیروی بازنشسته در معاونت بانوان که حکایت از عدم آینده نگری در این حوزه مهم را می داد! انتقاد به عدم پاسخگویی برخی از معاونین و مدیران وزارت ورزش که به اشتباه پست های حساسی را نیز در اختیار گرفته اند! و …. اما عیب ها را که گفتیم، بد نیست به حسن عملکرد وزارت احمد دنیا مالی هم اشاره کنیم. او در برخورد با نیروهای بازنشسته وزارت ورزش و جوانان که بالغ بر شصت و اندی نفر می شدند، کاری را انجام داد که قبلی ها توان انجام آن را نداشتند و او این کار را در همان شش ماهه حضورش دروزارت ورزش انجام و کار را یکسره کرد تا از او این کار بزرگ برای همیشه در ورزش به یادگار بماند. اما همین ورزش با حال و روزی که در سال 1403 داشت، ثابت کرد که برای سال پیش رو، یعنی سال 1404 به لحاظ نیروی کارآمد انسانی نیاز به تغییرات اساسی بسیاری دارد. نیروهایی که مهم نیست از کدام استان ایران هستند، بلکه مهم توانمندی آنها است که بتوانند با حضورشان تحولی اساسی را در ورزش کشور ایجاد نمایند.
” ترین های” ورزش ایران در سال 1403
متواضع “ترین” چهره سال
بدون هیچ شک و شبهه ای و با اختلاف بسیار این عنوان را باید به مسعود خلیلی رئیس اسبق فدراسیون سوارکاری داد. فردی که علیرغم داشتن حکم دیوان عدالت اداری، تائید وزیر در جمع اعضای تشکل های ورزشی ایران، تائید معاونت قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در جمع کارگروه ورزش حزب موتلفه اسلامی و … مبنی بر حضور دوباره اش در آن فدراسیون، تواضع به خرج داد و برای آنکه ورزش کشور دچار حواشی مضاعف نشود از حق مسلم خود گذشت و سکوت پیشه کرد تا ثابت کند، تفاوت های بسیاری با زیاده خواهانی دارد که با جار و جنجال های رایج برای خود از هیچ، همه چیز می سازند! خلیلی در شرایطی تواضع را به گونه ای دیگر، در ورزش کشور معنا کرد، که متاسفانه هیچ نگاه خریدارانه ای از سوی مسئولان بالا دستی وزارت ورزش به آن نشد و همین امر سبب گشت تا خلیلی در سالی که حقش در ورزش کشور چیز دیگری بود، چوب تواضع و خویشتنداری خودش را بخورد و …
پر مدال “ترین” فدراسیون سال
هادی ساعی و فدراسیون تحت مدیریت او تکواندو در سال المپیک، پر مدال ترین فدراسیون ورزشی ایران لقب گرفتند. فدراسیونی که تمامی نفراتش در المپیک 2024 پاریس صاحب مدال شدند، تا ثابت شود که کسب موفقیت چندان هم نیازی به سروصدا و جاروجنجال ندارد! ساعی در سالی که مشکلاتی را هم در نحوه اداره تیم های ملی بانوانش داشت، باز از خود گذشتگی کرد و نزدیک ترین فرد به خودش را قربانی زیاده خواهی فرد و نفراتی کرد، که اگر هم نبودند هیچ اتفاق خاصی در راه مدال آوری قهرمانان تکواندو ایران در پاریس پیش نمی آمد! ساعی در سال 1403 با کارش خیلی از واقعیت های ورزش ایران را معنا و توانمندی خودش را در امر مدیریت به رخ این و آن کشید و …
کم ادعا “ترین” فدراسیون سال
محمد رضا پوریا که سالهاست، ورزش کشور دارد از خدمات او سود می برد، در سالی که بدخواهان، ایران هراسی را به یک حربه برای عدم حضور تیم های خارجی بهانه کرده بودند، کاری کرد، کارستان و با آوردن ورزشکاران 14 کشور جهان به ایران عملا خط بطلانی بر ادعای بدخواهان کشید و ثابت کرد که وقتی مدیریت صجیح باشد، می شود کارهای بزرگی را هم انجام داد. پوریا که در طی همه این سالها با کارهایش حرف زده است، در سال 1403 هم بزرگترین رویداد ورزشی سال یعنی رقابت های بین المللی بدمینتون چلنج فجر را برگزار کرد تا خیلی از چیزها را در ارتباط با توانمندی های مدیریتی خود در این ورزش ثابت کرده باشد. پوریا در شرایطی لقب کم ادعاترین فدراسیون سال 1403 را به خود اختصاص داد که رقابت های بین المللی سریز جوانان را هم برگزار کرد. مسابقاتی که در آن دختران و پسران شایسته ایران زمین نشان دادند که آینده متعلق به آنهاست و …
بلند پرواز “ترین” چهره سال
کاوه صدقی جوان پر انرژی و با انگیزه ورزش کشورمان در سال 1403 با رشته ای بنام هاکی روی یخ، تمامی معادلات ورزش کشور را به هم ریخت و ثابت کرد که کار کردن نیاز به حرف و سخن ندارد و تنها عشق و هدف می خواهد. صدقی در شرایطی که فدراسیون ورزشهای زمستانی مثل همیشه در خواب عمیق بسر می برد، یک تنه جور فدراسیون را کشید و نشان داد که لایق حضور در مدیریت های کلان ترورزش کشور است. صدقی بلندپروازترین چهره ورزشی سال 1403 بود. او با روشی که تنها خودش بلد بود مردم و جامعه ورزش را هر چه بیشتر با هاکی روی یخ آشنا کرد، بشکلی که امروز خیلی از مردم و خیلی از اهالی ورزش آنقدر که هاکی روی یخ را می شناسند و با آن در ارتباط هستند، فدراسیون هایی را که چندین دهه قدمت دارند، را نمی شناسند و این می تواند، همان آدرس درست در ورزش کشور باشد. و …
پراسترس “ترین” معاونت ورزشی سال
معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان را باید پر استرس ترین معاونت ورزشی سال 1403 ورزش ایران دانست. معاونتی که از همان ابتدای حضور احمد دنیامالی در ساختمان سئول تا به امروز، همواره شایعه رفتن و یا ماندن محمد شروین اسبقیان گوش ها را نوازش داده است. معاونتی که اگر چه در تمامی روزهای کاری خود آرامش لازم را نداشت، اما کارهایش را انجام داد تا هیچ بهانه ای برای کسی باقی نماند. معاونتی که هیچ کس در خصوص شایعات مربوط به رفتن او نگفت که چنانچه اسبقیان از ساختمان سئول برود، قرار است که چه کسی به جای او بیآید! هر چند که این اواخر از نام هایی در این ارتباط پرده برداری شد، تا جامعه ورزش سعادت خودش را با ادامه کار با محمد شروین اسبقیان بداند. و …
بی سروصدا “ترین” فدراسیون سال
علیرضا پاکدل علیرغم مسئولیت های بسیاری که در ورزش کشور داشت، در طول سال 1403 آرام و بی سروصدا همه آن وظایفی را که برایش در فدراسیون هندبال تعریف شده بود را بدرستی انجام داد و بابت آن منتی هم بر سر ورزش و جامعه آن نگذاشت! پاکدل که یکی از گزینه های دبیرکلی کمیته ملی المپیک قبل از حضور مهدی علی نژاد در این مسئولیت بشمار می رفت، جوانی است که ورزش کشور می تواند برای آینده بر روی آن حساب ویژه ای را باز کند. جوانی خوش فکر و با قدرت ریسک بالا که از انجام کارهای پر خطر اصلا هراسی ندارد. پاکدل در فدراسیون هندبال بدون توجه به موضوع جنسیتی، راه موفقیت بانوان و آقایان را به یک شکل عادلانه تعریف کرد. تعریفی که بدون شک موفقیت های بدست آمده در این رشته حاصل همین نوع تفکر بوده است.
اساسی “ترین” جابجایی سال
اساسی ترین جابجایی در ورزش کشور در سال 1403 در پست دبیر کلی کمیته ملی المپیک انجام گرفت. انتقالی که به گفته دوست و دشمن می توانست خیلی زودتر از اینها هم انجام شود و سود بیشترش را هم ورزش کشور ببرد. مناف هاشمی که در ایام برگزاری رقابت های المپیک 2024 در پاریس روزهای خاطره انگیزی را با امکاناتی که در اختیار داشت، پشت سر گذاشته بود، بدلیل برخی از تفکرات اشتباه دوستان که برای آنها آوردن پول، بیش از تخصص در امور فنی اهمیت دارد، در ماه های انتهایی سال به وزارت ورزرشی رفت. همان جایی که از همان ابتدا باید می رفت و مهدی علی نژاد هم در کمیته ملی المپیک بر روی صندلی نشست که باید از همان بدو ورود محمود خسروی وفا در کمیته ملی المپیک، بر روی آن می نشست! و …
عیالوار “ترین” فدراسیون ورزشی سال
عباس ناطق نوری در فدراسیون انجمن های ورزشی را باید عیالوارترین فرد در بین دیگر فدراسیون های ورزشی کشور دانست! ناطق نوری که برخی از انجمن های زیر مجموعه اش در حد فدراسیون هستند، اگر چه از همان زمانی که از مجمع رای اعتماد گرفت تا امروز روزهای پر حرف و حدیثی را سپری کرده است، اما الحق والانصاف باید بخاطر اداره این همه انجمن ورزشی بعضا مدعی به او لقب عیالوارترین فدراسیون ورزشی سال را داد. فدراسیونی که اداره آن سخت تر از آن چیزی است که خیلی ها تصورش را می کنند. و آخرین انجمنی هم که طی روزهای پایانی سال به مجموعه فدراسیون انجمن های ورزشی اضافه شد، انجمن قایق های تندرو بود. انجمنی که پیش از آن با حمید رضا اله یاری، حضور موفقی را در زیر مجموعه فدراسیون ورزشهای دریایی و ساحلی تجربه کرده بود.
تاثیرگزار “ترین” سفر سال
بدون شک تاثیرگزارترین سفر سال، سفر آسمانی ناصر عظیمی نائینی پیشکسوت ورزش ایران در ماه های آخر سال 1403 بود. بزرگی که سخاوتمندانه، چندین دهه در سه شنبه های آغاز هر ماه که به سه شنبه مقدس در ورزش شهرت یافت، بزرگان و پیشکسوتان ورزش ایران را بی ریا، زیر یک سقف جمع می کرد، تا قدردان تلاش های آنها باشد. کاری که قبل از او انجام نشده بود و بعد از او هم بعید بنظر می رسد، انجام شود. چرا که ناصر عظیمی همواره کارهایش را بدون منت و بدون منفعت انجام می داد و برای همین هم بود که هر اتفاقی که می افتاد، جلسات سه شنبه های آغاز هر ماه تعطیل نمی شد!
پایانی “ترین” اتفاق سال
در روزی که تمامی روسای فدراسیون های ورزشی در جلسه با احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان در ساختمان سئول حضور داشتند تا نگاهی به عملکرد یکسال اخیر خود و برنامه های سال آینده داشته باشند، صدای اعتراض اهالی دوومیدانی که در مقابل وزارت ورزش و جوانان تجمع کرده بودند، برای برگزاری آرام آن جلسه مشکلاتی را بوجود آورد. اما وزیر ورزش و جوانان و دیگر حاضران در آن جلسه صدای اعتراض معترضین به مدیریت دوومیدانی را شنیدند تا مشخص شود که اوضاع در این فدراسیون قمر در عقرب است. هر چند که بودند افرادی که معترضان را ننه قمر خواندند و با این الفاظ خودشان را بهتر به جامعه ورزش معرفی کردند. این اتفاق و این اعتراض، پایانی ترین اتفاق سال 1403 ورزش ایران بود.
بلاتکلیف “ترین” فدراسیون سال
فدراسیون کاراته را باید بلاتکلیف ترین فدراسیون سال 1403 نامید. فدراسیونی که بعد از آمدن مزدا صوفی به آن اصلا مشخص نشد که او برای عملی کردن چه اهدافی پای در این فدراسیون گذاشته است. فدراسیونی که، نه تکلیف فعالیت هایش مشخص بود! نه تکلیف برگزاری مجمع انتخاباتی اش مشخص شد و نه اینکه قرار است این فدراسیون با چه دست فرمانی در ورزش کشور جلو برود مشخص گشت. صوفی که بر اساس حکمی که دریافت کرده بود، صرفا برای برگزاری مجمع انتخاباتی این فدراسیون را تحویل گرفته بود و قرار هم نبود که تغییراتی را در بدنه آن بوجود بیآورد بر خلاف آنچه در حکمش آمده بود هم تغییرات را در فدراسیون انجام داد و هم مجمع انتخاباتی فدراسیون خودش را در سال 1403 برگزار نکرد.
آزادانه “ترین” مجمع انتخاباتی سال
ازادانه “ترین” مجمع انتخاباتی یک فدراسیون ورزشی را در سال 1403 مهدی تاج و فدراسیون فوتبال برگزار کردند. مجمعی که قبل از ثبت نام کاندیداهایش، نفر برنده اش مشخص بود. مجمعی که از همان ابتدا، کارش را با محدودیت هایی که برای کاندیداهای دیگر بوجود آورده بود، آغاز کرد تا هر کسی را یارای حضور در صحنه انتخابات نباشد. گرفتن تائیدیه کاندیداها از اعضای مجمعی که تصمیم گرفته بود که همه تائیدیه هایش را به یک فرد بدهد، مشخص کرد، که قرار است آزادانه ترین مجمع انتخاباتی برگزار شود. مجمعی که در روز یازدهم اسفند ماه با حضور شکلی دو کاندیدا به نام های مهدی تاج و امیر عابدینی برگزار شد و سرآخر هم نام همان فرد پیروزی که از قبل از انتخابات هم می شد آن را پیش بینی کرد ازصندوق بیرون آمد.
