جاودانگی جهان پهلوان ۵۶ ساله شد

هفدهم دی‌ماه مصادف است با پنجاه و ششمین سالمرگ اسطوره بی بدیل ورزش ایران و جهان پهلوان تختی. بزرگ‌مردی که گذر زمان هم خاک سردش را به فراموشی آغشته نکرد و هر روز بر عزت و‌محبوبیت خدا دادی اش افزوده تر شد.
غلامرضا تختی طی سال های طولانی پس از مرگ، نامی ماندگار در تاریخ این سرزمین شده است. نامی که مرگ راز آلود و مشکوکش هم ذره ای از شخصیت و بزرگی اش کم نکرده است. او چنان زندگی کرد که نبودنش هم رد پای اساطیری اش را از چهره معاصر ایران نزدود.اگر چه طی سال های اخیر تلاش های مذبوحانه ای از سوی برخی افراد نادان و معلوم الحال برای تخریب این چهره جاودانه صورت گرفته و سعی در تحریف واقعیت های زندگی و مرگ آن قهرمان را داشته اند اما او عزیز کرده خدا بوده و هست. از چشم انداختن چنین شخصیتی با هر هدف و نیتی که باشد قطعا محکوم به شکست است.حذف نامش از برخی میادین و خیابان ها در راستای اسطوره کشی و از اذهان دور ساختن یاد او صورت گرفت اما اسمی که حک شده بر قلب‌ها باشد را چگونه می‌توان از خاطره ها حذف کرد؟!
تختی تنها ۳۷ بهار را به‌چشم دید اما در همین زمان اندک هم آثاری از خود بر‌جای گذاشت که برای ماندگاری نامش در تاریخ کفایت می کرد. تصویر آن ابرمردی که در روزگار بی رسانه و اطلاع سال ۱۳۴۱ مردم را برای کمک به زلزله زدگان بوئین زهرا به صف کرد و صحنه های زیبای انسانیت و نوع دوستی خلق کرد هرگز از خاطره های محو نمی شود. او جایگاهی فرا تر از حد انتظار در بین مردم داشت. مردمی که قهرمان شکست خورده اشان را بیشتر از صاحب طلای المپیک دوست داشته و برایش مراسم استقبالی با شکوه ترتیب دادند.او صاحب دهها مدال جهانی، المپیک و آسیایی بود اما آنچه دلیل دوست داشتنی جلوه کردنش در میان خلق بود نه این عناوین که اخلاق و منش پهلوانی اش بود. قهرمانی که بر خلاف اکثر قریب به اتفاق قهرمانان این رشته شبیه هیچ لات و قداره کشی نبود. گردن کشی نمی کرد و با صدای بلند و فریاد سخن نمی گفت. در برابر مردم افتاده و سر به زیر و با حیا بود و این نجابت ذاتی را تا پایان عمر با خود به همراه داشت.او به واسطه حسن شهرتی که بین‌مردم دلشت سوژه مامورین وقت ساواک بود. گزارش های زیادی توسط این مامورین مخفی مراقب در خصوص رفت و آمد‌های جهان پهلوان تختی انتشار یافته که حتی به یک قدم نا صواب برداشته شده توسط او اشاره نشده است.
تختی فقیر نبود اما در قیاس با سایر قهرمانان و چهره های نزدیک به دربار مال و‌منالی نداشت. او‌دست‌گیر و مظلوم نواز بود اما توقع و خواسته مراجعین به او بیشتر از توانش بود. با این‌حال نه تن به بازی در سینما و فیلم تبلیغاتی داد و‌نه به شهردار تهران شدن و وکالت مجلس روی خوش نشان داد. محدودش کردند و راه های ارتباطی اش با مردم را مسدود. از کشتی که بخش بزرگی از اعتبارش را مرهون دلاوری ها و از خود گذشتگی جهان پهلوان بود دورش کرده و ورودش به سالن ها را ممنوع. اما هیچ گاه در برابر این ناملایمات سر خم نکرد.
جهان پهلوان در چنین روزی رفت و‌ در دلها ماندگار شد. بعد از او دیگر هیچ قهرمانی نتوانست در مسیر پهلوانی و شایستگی گام بر دارد. مردان مدعی جوانمردی و فتوت یک به یک رنگ باخته و ستاره ساختگی وجود شان خاموش شد.
آسمان پهلوانی و جوانمردی ایران سال هاست که فقط یک نام را در پهنای آبی خود ثبت کرده است. نامی بزرگ به جاودانگی جهان پهلوان غلامرضا تختی.
روحش شاد و یادش گرامی