شورای عالی ورزش، جایگاه رفیع، خروجی ضعیف!

رییس جمهور اخیرا احکام شش نفر از روسای فدراسیون ها و مسیولین ورزش را جهت حضور در جمع شورای عالی ورزش صادر کرد. شورایی که سالهای طولانیست تنها نامی و احکامی دارد اما در عمل نه جلسات آن بطور منظم تشکیل می شود و نه اصولا کاری فراتر از آنچه که بتواند تغییر و تحولی در ورزش انجام دهد صورت می گیرد.
روی سخن صرفا با ورزشی های این تشکیلات است. خصوصا برخی از اعضای دائمی این شورا که سالهاست بر مسند مسئولیت های مهم ورزش تکیه زده اند و اگر قرار بود تحولی در حوزه مدیریت خود انجام دهند یقینا حال و روز ورزش بسیار بهتر از آن بود که الان هست. روی دیگر سکه را تعدادی از تازه واردها تشکیل می دهند که برخی از آنان در اداره فدراسیون تحت مدیریت خود موفقیت قابل انتظار نداشته اند چه برسد به اینکه بخواهند در جایگاهی بالاتر برای کل ورزش کشور نسخه بپیچند. جای خوشحالی است که جلسات این شورا دیر به دیر برگزار می شود و اگر هم برگزار شود مصوبات و خروجی آنچنانی ندارد و گرنه معلوم نبود برخی از دست اندرکاران ورزشی این شورا که در مسئولیت های خود توفیق چندانی نداشته اند چگونه می خواستند برای کلیت ورزش تصمیم گیری کنند؟ واقعیت این است در کشورهایی که توفیق قابل ملاحظه ای در ورزش دارند تشکیلاتی تحت عنوان شورای عالی ورزش وجود ندارد. ورزش در این کشورها معمولا با حمایت های بخش خصوصی، سیاست گذاری های کمیته ملی المپیک و بعضا کمک های بخش های دولتی اداره می شود.‌ روسای فدراسیون ها نیز به جای اینکه صرفا به بودجه دولتی تکیه کنند عمده در آمد خود را از طریق اسپانسر، حق عضویت و برگزاری مسابقات به دست می آورند. آنها با وجودی که شخصا پی گیر جذب امکانات مالی برای فدراسیون تحت مسئولیت هستند هیچگاه نسبت به این تشکیلات احساس مالکیت ندارند. آنجا را به دفتر کار و فعالیت های شخصی خود تبدیل نمی کنند و خوب می دانند که باید تابع اساسنامه و قانون کشور هستند. حال فرض کنید قرار است همین روسای فدراسیون ها با روحیه ای که به آن اشاره شد بخواهند برای کلیت ورزش یا فدراسیون های دیگر تصمیم گیری کنند. شاید بهتر بود جای اینکه فقط تعدادی از روسای فدراسیون ها برای چنین جایگاه دهان پر کنی منصوب شوند، جمعی از چهره های ورزشی امتحان پس داده و صاحبنظری که مسئولیت هم نداشته باشند امکان حضور در این جمع را پیدا می کردند. شاید در آن صورت فلسفه وجودی شورای عالی ورزش توجیه پذیر و خروجی آن تحولاتی در ورزش ایجاد می کرد.