فردا دیر است، جام جهانی عرصه پیرمردها نیست!
نوجوان ۱۴ ساله ایرانی قهرمان المپیک را تسلیم کرد. آنها که ۷۰ سال است، اختیار برخی از فدراسیون‌های ورزشی را در دست گرفته و یک تشتک هم برای ایران نتوانسته اند بیاورند و توجیه می کنند که ما در این رشته ها استعداد نداریم، بروند کنار تا نوجوانان ایرانی مثل بنیامین جعفری ها خودی نشان دهند. بنیامین دو سال قبل در المپیاد استعدادهای برتر استان تهران کشف شد و خیلی زود به یک پدیده جهانی تبدیل شد. بروید در تنیس خاکی ببینید کلا تیم ملی در حیطه اختیار یک تعداد انگشت شمار است که اجازه نمی دهند هیچ استعدادی رشد کند. در بسیاری از رشته های انفرادی معمولا دوسه نفر هستند که فدراسیون را قبضه کرده و نه رییس فدراسیون جرات دارد به نوجوانان مستعد بها بدهد و نه می تواند چون بیشتر این دسته از روسای فدراسیونها فقط برای بقای خویش روزمرگی را در پیش گرفته اند. و نیازی هم نیست تا اسم ببریم ولی اتفاقات تلخ وزنه برداری را بخاطر دارید؟ همین تنیس روی میز نزدیک دو دهه است که دو برادر انحصاری گرده اند و بنیامین اکر المپیاد استعدادهای برتر و حمایت های مدیرکل ورزش تهران و رسانه ها نبود هرکز اجازه نمی دادند از رقابت های استانی بالاتر برود ولی او الان شانس طلای المپیک است، بشرط اینکه ریاست فدراسیون و وزارت ورزش حمایت کنند تا یک مربی صاحب سبک خارجی استخدام کنیم چون هنوزهم از ناحیه زیاده خواهان داخلی تهدید می شود.
تنیس خاکی، بوکس، سه گانه، دوومیدانی، شنا و شیرجه( منهای واترپلو که رشد چشمگیری داشته )، و ایضأ در فوتبال که ۳۷ ساله ها را با آچار کشی و به زور می خواهیم تا جام جهانی حفظ کنیم! همانهایی که برای فوتبال ایران در نقش سرعت گیر داخلی هستند. یعنی در هر شهر و روستای این کشور که به مربیان دلسوز بها داده شود آنقدر استعدادهای ناب فوتبال و والیبال و بسکتبال داریم که با یک طراحی و برنامه ریزی درست ستاره هایی سر بر می آورند که در همین فاصله کوتاه تا جام جهانی می توانیم نسل پیرمردها را بازنشسته کنیم. بشرط آنکه مربیان ترسو را از تیم های ملی دور کنیم.
مربیانی که بازیکن جوان ما را بخاطر اخراجش در فینال کافا مورد غضب قرار داده‌اند و فلان مدافع جوان را مقصر شکست از روسیه تلقی کرده اند و او را خیلی زود به نیمکت تبعیدش کردند و یک مدافع ۳۵ ساله ایستا و‌کم تحرک که حفره بزرگ خط دفاعی است را جرات جابجایی ندارند.
بنیامین فرجی را گغتیم تا به وزارت ورزش گوشزد کنیم یک المپیاد استعدادهای برتر ویژه فوتبال را در طول سال برای ۳ رده سنی نونهالان، نوجوانان و جوانان طراحی کنند تا تحولی بنیادی را در فوتبال شاهد باشیم. جای بسی تاسف است که تیم ملی ایران در جام جهانی قطر پیرترین تیم جام بود و با این شرایط که میانگین سنی تیم ما در جام جهانی آمریکا ۳۲ سال می شود ضمن اینکه ۷۰ درصد از بازیکنان ۴ سال پیش نیز قرار است که در آمریکا هم باشند، که با این شرایط نباید انتظار صعود به مراحل بالاتر داشته باشیم.
بنیامین فرجی تفکرات پوسیده و خشک شده مدیران و مربیان بی هنر و ترسو را در هم شکست و به ما گوشزد کرد که استعداد در تنیس روی میز که غول‌های جهان از چین و ژاپن در قاره اسیا هستند داریم و یقینا در فوتبال که خود را اقای آسیا می‌دانیم صد برابر استعدادیابی راحتر است بشرط اینکه مربیان سنتی و ترسو و مدعی را بازنشسته و به تفکرات جوان میدان بدهیم. همین امروز در دل لیگ برتر و لیگ یک و حتی زیر گروه بازیکنان جوان و بسیار مستعدی داریم که فاصله آنها با ستاره های کاغذی چشمک زن و رو به افول خیلی اندک است و در ده مسابقه تدارکاتی هماهنگ می شوند ولی این نیمکت پر طمطراق و شلوغ هرگز گنجایش و ظرفیت استعدادهای ناب را ندارد. حالا که فدراسون فوتبال همه جوره از تیم ملی حمایت می کند و به وضوح می بیند که این تفکر پوسیده حاکم بر تیم ملی قدرت و توان استفاده از جوانان با استعداد را ندارد بجای حرص دادن مردم و بازی با آبروی ملی به فکر یک تغییرات فوری باشد چون تیم ملی کمیته امداد نیست که بخواهند دل کسی نشکند و بگوییم دور ار مرام و معرفت است! تغییر کادر فنی که سریعترین صعود به جام جهانی را داشته و اینها در دنیای حرفه ای محلی از اعراب ندارد ….
آقای تاج !
تیم ملی فرصت تازه کردن نفس را دارد و چنانچه دیر بجنبیم این ۸ ماه نیز از دست رفته و اعتبار ملی به حراج گذاشته خواهد شد.
