كدام پيشرفت؟ كدام آمايش سرزميني؟
کیومرث هاشمی وزير پيشين ورزش و جوانان در آیین تکریم خود در مراسم توديع و معارفه ديروز در وزارت ورزش و جوانان از طرح ملی پیشرفت و آمایش سرزمینی به عنوان دو هدیه باقی مانده از دوران وزارتش داد سخن راند و با اين ادعا سوالات بسياري را از دوران كاري خود براي همگان بر جاي گذاشت! سئوالاتي كه قطعا نه پاسخي براي آنها متصور خواهد بود و نه چندان جدي گرفته خواهد شد كه بشود آن را زماني پيگيري كرد، البته شايد اين ادعاها هم مثل همان ادعايي است كه گفت: سرانه ورزشي به ٢ متر رسيده است كه با واكنش محمد رضا عارف معاون اول رئيس جمهور روبرو شد و كنايه او را با خود به همراه داشت. وقتي كه اين ادعاها به ميان آمد، خيلي ها به خودشان گفتند: چقدر خوب بود كيومرث هاشمي قبل از رفتن كمي در باره اين دو هديه ارزشمند ( ! ) خود هم صحبت كرده، و پيشرفت را براي ما و جامعه ورزش دوباره معنا مي كرد، چرا كه جامعه ورزش هر چه در اين مدت در ورزش كنكاش كرد، پيشرفتي را مشاهده نكرد، همانطور كه جامعه ورزش چيزي از آمايش سرزميني متوجه نشد، تا جايي كه خود همكاران آقاي وزير قبلي در وزارت ورزش مي گويند، طرح آمايش سرزميني ١٠ سال پيش هم انجام گرفته بود و در مجموع اين واژه پر طمطراق يعني آمايش سرزميني واژه اي است تا خيلي ها كم كاري هاي خود را پشت آن پنهان كنند، درست مانند همان كاري كه در وزارت قبلي انجام و هيچ كس هم متوجه نشد كه اين طرح چگونه آغاز شد، در ادامه راه چه بر سرش آمد و پايانش چگونه پاياني خواهد بود! اينها را گفتيم، تا جامعه ورزش متوجه اين واقعيت باشند كه ديگر زمان ادعاهاي واهي، گذشته و جامعه ورزش بيشتر از اينكه به گوش هاي خود اعتماد داشته باشد به چشم هاي خود اعتماد دارند و ديگر صرفا ادعاهاي اين وزير و آن وزير، را تا خودشان پيشرفتي را نبينند باور نمي كنند.
شايد بازگو كردن اين موضوع در ادامه اين بحث جايش اينجا نباشد، اما اين را هم بگوئيم كه با سفر احمد دنيا مالي به پاريس و تماشاي رقابت هاي پاراالمپيك كه فردا انجام خواهد شد، باز پروسه معرفي معاونين و … به عقب مي افتد كه ديگر كش دار شدن زيادي اين موضوع هم مي تواند به ضرر ورزش تمام شود و تنها بر تعداد سفارشي ها و مدعيان هر مسئوليت بيافزايد كه قطعا اينگونه خواهد بود!
