ماموریت ورزش کارگری مدال آوری نیست!

هشمین دوره بازی های ورزشی آماتوری کارکری جهانی، حدود ۳ هفته دیکر در لوتراکی یونان برکزار می شود که کاروان ایران هم قرار است در چند رشته با ۷۵ ورزشکار و همراه حضور یابد. در لوگوی بازی‌ها آماده است:

درباره رویداد
سازمان ورزش و سلامت شرکت یونانی (H.O.C.S.H.) مفتخر است اعلام کند که میزبان هشتمین دوره بازی‌های آماتوری ورزشی کارگران در سطوح مختلف سنی خواهد بود. این رویداد توسط شهرداری Loutraki-Perachora-Ag برگزار می شود با همکاری منطقه پلوپونز و چند فدراسیون ورزشی یونان . WSG برای همه ورزشکاران آماتور ورزشی با افزایش تعداد شرکت کنندگان در” هر دوره باز است و ما از سازمان های عضو و غیرعضو، شرکا، ارگان های دولتی، اتحادیه های کارگری و شرکت ها از سراسر جهان” استقبال می کنیم. لوتراکی مشتاقانه منتظر میزبانی این رویداد ورزشی آماتوری و سرگرمی معتبر است. بنابراین همانگونه که ملاحظه می کنید محدودیتی برای تعداد شرکت کنندگان وجود ندارد و همین الان هر کدام از شرکت ها و کارخانجات کارگری ایران که توانمندی و علاقمندی داشته باشند می توانند به اتحادیه جهانی ورزش کارگری ارتباط بگیرند و اعلام آمادگی نمایند. در حقیقت یک جشنواره و فستیوال بزرگی است که کارگران سراسر دنیا هر دوسال یکبار دور هم می آیند و اگر به ادوار گذشته نگاه کنیم بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی کاروانی خانوادگی اعزام می کنند چون رقابت های ورزشی که در حاشیه این فستیوال برگزار می شود دارای رده های سنی مختلف است و از کودکان تا افراد ۸۰ ساله زن و مرد در ورزش های رقابتی می توانند شرکت کنند. مسابقات اصلا تابع چارچوب رسمی و قوانین و‌مقررات خشک نیست و خود ورزشکاران تعیین می کنند که زمان مسابقه چقدر باشد و بیشتر مسابقات جنبه فان دارد. مثلا در یک مسابقه والیبال که تیم بانوان کارگر ایران با حریف خود مسابقه می‌داد و‌ مسئولین و همراهان کاروان ایران با شیپور و طبل و… تیم ایران را تشویق می کردند، تماشاگران میزبان ناراحت شدند که چرا هر دو تیم تشویق نمی شوند! بنابراین آنها هم ایران را تشویق می کردند هم رقیب ایران را! تا فرهنگ سازی را اینگونه به ما گوشزد کنند. چون واقعا پیروزی و قهرمانی در اینگونه میادین معنای دیگری دارد که ما با اصرار می خواهیم القا کنیم که این جشنواره ها کم از بازی‌های المپیک نیست! در برخی از رشته های انفرادی ورزشکاران ایرانی به فینال می رسند و به چشم خودمان دیدیم که ورزشکار اسم و رسم دار بر سر رقیب هموطنش داد و فریاد می زد که تو باید به من ببازی و تهدید و درگیری و… یا وقتی ورزشکاران ما در لتونی به محض رسیدن به کمپ بازیها از مسئولین تقاضای باسکول کردند! که با تعجب سوال شد، باسکول نیازی نیست، پسته آوردید که وزن کنید!
گفتند برای وزن کشی! و آنها خندیدند که نیازی نیست. دم در ورودی این مسابقات یک تخته وایت برد بزرگ هست و بر روی آن نوشته شده است، که بروید، وزن و سن و رشته خود را بنویسید تا بقیه ورزشکارانی که علاقه مند هستند هم برای ثبت نام بیایند.
داور هم از بین خود ورزشکاران انتخاب می کنند. هیچ سکویی و مدالی هم نیست شاید یادبودی بدهند اما خبری از این مسائل وجود ندارد چرا که فلسفه این بازی‌ها مدال آوری نیست. در ابتدای ورود به کشور میزبان به تمامی نفرات یک پک می‌دهند که وسایل تبلیغاتی و تی شرت و کلاه درونش هست و یک مدال هم درونش قرار دارد. یعنی اعلام می کنند، که همه شرکت کنندگان را قهرمان می دانند. بقیه اش شادی و تفریح و سرگرمی و تبادل فرهنگ هاست. برای همین در بین رشته هایی که اعلام شده انجام حرکات موزون یکی از مهمترین بخش ها است. ورزش‌های تفریحی ساحلی هم بسیار رونق دارد و کلا بیشتر برنامه ها در ساحل انجام می شود. اما چرا این مطالب را آوردیم، چون دیدم وزیر ورزش زحمت کشیده و رفته اند اردوی منتخب پینگ پنگ کارگران که نادانسته خبر نوشتند دنیا مالی در اردوی تیم ملی کارگری! اصلا تیم ملی کارگری نداریم، همانطور که تیم ملی دانشجویی و دانش آموزی نداریم!
تیم ملی در هر رشته ورزشی یک تیم است و آنهم همان تیم های ملی واقعی که عصاره ورزش ایران محسوب می شوند. بنابراین پیشاپیش حضور کاروان ۷۵ نفره ایران در بازیهای تفریحی، ورزشی کارگران جهان در یونان را تبریک می گوییم و هیچ انتظار مدال‌های رنگارنگ هم نداریم، چرا که اگر بحث اهمیت مدال بود ابتدا قرار بود کاروان ۱۵۰ نفره اعزام شود اما بنابر محدودیت های شد ۷۵ نفر! یعنی همان موضوعی که قبل از این گفتیم! حد و مرز و محدودیتی نیست و از دوستان حاضر در وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی می خواهیم با چشم مدال آوری به این کاروان نگاه نکنند. چرا که مسابقات یونان دقیقا همانند همان مسابقه نمادین فوتسال روز جهانی کارگر است، که رئیس جمهور هم حضور داشت. به یقین می توانیم عرض کنیم که در بین کشورهای شرکت کننده فقط تیم های ایرانی بسیار جدی و حرفه ای به این فستیوال نگاه می کنند و اردوهای چند مرحله ای برگزار می کنند. بهتر است شفاف و روراست با مردم صحبت کنیم، چرا که هیچ علاقمندی در ایران از کاروان کارگری انتظار مدال آوری ندارد. نه اینکه موفقیت مهم نیست ولی ماموریت فدراسيون های صنفی مدال آوری و قهرمان پروری نیست. شور بختانه الان تیم های دانش آموزی هم حرفه ای شده اند! مثل دانشجویی چون همزمان هر ورزشکار ایرانی می‌تواند دانش آموز و کارگر و دانشجو و … هم باشد! اگر دیگران زیاد رعایت نمی کنند وزیر ورزش که باید این نکات را بداند!
آرزو می کنیم مه یک روزی همه چیز سر جای خودش در ورزش باشد و برای بازیهای جهانی، کارکری نیز با نگاه توسعه ورزش های سلامت محور اقدام به اعزام کنیم. چون این بازی‌ها باید خروجی داشته باشد ، بفرمایند از سال ۱۳۹۱ یا ۹۳ که کاروان پر طمطراق ورزش کارگری با ریاست آقای حسین زاده در لتونی شرکت کرد تا امروز چه تحولی در ورزش های سلامت محور کارکری به وجود آمده است ؟!