مطالبات ۱۴۰۰ به بعد را پرداخت کنید!

هیچ مدیری نمی تواند قدرت خود را پاس دارد مگر اینکه هرروز خود را سزاوار ان قدرت نشان دهد. جمع آوری گزارش از صفر تا صد کار شسته و رفته ای نیست! از اینکه بتوانی یک گزارش از یک مجموعه با تمام اوضاع احوال که به کسی هم بر نخورد و همه چهار چوب و قواعد حقیقی و حقوقی را نیز رعایت کرده باشید کار چندان ساده ای نیست! گاهی اوقات یک گزارشگر به تحلیل محتوایی می پردازد. تحلیلی که هیچ منفعتی برای او ندارد، جز!!! وقتی گزارشگر وارد فضایی جهت تهیه گزارش می شود،  رفته رفته فضای فکری بیشتر مخاطبان را تسخیر و به نوعی از میان همان افکار، تنها راه نجات و احقاق حق را از دریچه آن گزارش می بینند یا بعبارتی گزارشگر را منجی مطالبات از دست رفته خود می دانند . شاید این وسیله یکی از صدها اهرم لازم باشد اما قطعا کافی نیست. امروز در عالم رویا پردازی در ورزشگاه شهید شیرودی در حال پیاده روی بودم  که یکی از دوستان قدیمی که در حرفه مربیگری فعالیت می کند تماس گرفت و گفت: یک گزارش بابت مطالباتمان که از سال ۱۴۰۰ در باشگاه بجا مانده را رسانه ای کنید شاید در این رهگذر و این شرایط اقتصادی یکی پیدا شود و مرهمی بر زخم های اقتصادی مان بمالد. همچنین این مربی اضافه کرد: علیرغم سپری شدن بیش از ۹ ماه از فعالیت مان در باشگاه در سال جاری  فقط سی درصد از کل قرار داد ها پرداخت شده، البته اگر به کل رقم قرار داد توجه کنید اصلا رقم قابل توجهی نیست  که متاسفانه انرا هم دریغ می کنند. بطوریکه حتی مبلغ پرداختی جوابگوی هزینه های یک ماه خانواده هم نمی شود! این دوست عزیز از نامهربانیها و تفاوت پایه ها با بزرگسالان گفت  و همه گفته هایش  نیز قابلیت انشا و انتقال را نداشت. اما آنچه مهم است اینکه، اصلا  عرضه با تقاضا همخوانی ندارد و در عالم خوشبینانه یک مربی تا چه اندازه می تواند عزت نفس و صلابت روح  داشته باشد که بخواهد عدالت و سلامت  محوری را در کارش نهادینه  کند. با یک نگاه سطحی و شکوایه محرمانه، آن دوست به عمق و ریشه  فساد در فوتبال اشاره کرد. که مسبب این تراژدی های ناموزون  گریبان  مدیران وقت را  می گیرد که توجهی به نیازهای مربیان ندارند. و جز به مسافرت، تشریفات، پاداش و… خودشان به هیچ چیز و هیچ کسی هم توجه نمی کنند