نمونه اي به نام گالاتاسراي!

چندی پیش نحوه روند انتخاب کادر تیم های پایه گالاتاسرای ترکیه را مطالعه می کردم که در آن به نکات بسیار اساسی اشاره شده بود، نکاتی که باشگاههای ما در جذب کادر تیم های پایه خود، با شیوه انتخاب ان باشگاه ترکیه ای اختلافات فراوانی را داشته و دارند. آنها بعد از انتخاب کادر تیمهای پایه خود، به پیروی از ایین نامه و شاخص های فنی، اخلاقی، فرهنگی، تجربی و… فرمی را در اختیار نفرات انتخابی قرار داده و از انها می خواهند که کلیه نیازها و هزینه های یک ساله خود را براساس امار خانواده، اجاره بها، بهداشت، تغذیه، اموزش، البسه، سفر، و…. را بترتیب قید نمایند و در انتها هم، باشگاه رقمی فراتر از مبلغ درخواستی در قراداد آنها، بعنوان هزینه های پیش بینی نشده ثبت می نمایند و از ان پس آن مربی خود را ملزم به رعایت کلیه موازین حقیقی و حقوقی ان باشگاه می داند، و به همین دلیل هم کلیه مربیان بعداز اتمام کار روزانه به تحقیق، مطالعه و دانش افزایی در پیشبرد اهداف سازمانی خود معطوف می شوند.البته انعقاد
این نوع قراردادها، مانع بسیاری از رفتار های غیر اخلاقی و …. در ان باشگاه شده و دستاوردهای زیادی نیز به منظور پرورش و تربیت بازیکنان با خود به همراه خواهد داشت. هر چند که تفاوت ان نوع قراردادها با قرارداد هایی که در باشگاههای انتفاعی و غیر انتفاعی کشور مان، منعقد می شود از زمین تا اسمان است! در تنظیم قراداد در باشگاه های ما، مدیران تلاش می کنند تا حداقل ها را برای مربیان در قرارداد تیم های پایه ثبت و پیرو ان بهترین دستاورد و نتایج را نیز متوقع هستند. ابتدا باید در نظر بگیریم که چه می کاریم و چه چیزی باید درو کنیم . یعنی آنها که باد می کارند، توفان درو خواهند کرد. بپذیریم که همه مربیان در فعل وانفعالات اقتصادی کشور همانند، سایرین باید زندگی کنند و چنانچه به لحاظ اقتصادی عرضه آنها با تقاضا ی شان همخوانی نداشته باشد باید منتظر پیامدهای دیگری از سوی آنها بود و هیچ بهانه‌ای را هم برای برون رفت از این ماجرا نمی توان پیش بینی کرد .

مفاهیم این بحث در وهله اول متوجه مدیران باشگاههای کشور است تا در این باره اراده ای تحت عنوان آیین نامه دستمزد ها براساس تورم کشور تهیه و تنظیم نشود . کماکان همه باشگاهها باید تفکرات سلامت محوری و کشف استعدادها را به فراموشی سپرده و بخش اعظم افکار و سرمایه خود را به کنترل ، بازرسی تیمها تخصیص دهند.