هر زمان همدل بودیم اتفاقات بزرگی رقم زدیم!

شنبه 14 بهمن 1402 را باید به روزهای خاطره انگیز تقویم فوتبال ملی اضافه کنیم. روزی که ژاپن پرستاره را برای نخستین مرتبه در جام ملت های آسیا شکست دادیم. بدبین ترین طرفدار ژاپن شکست مقابل تیم ملی کشورمان را پیش بینی نمی‌کرد به همین دلیل برخی از هواداران ژاپنی شب قبل از مسابقه برای تیم ملی کشورمان و تمامی ایرانی ها کری خوانی کردند! آنها برای قهرمانی به قطر آمده بودند تیمی که منتخب باشگاه های مطرح اروپا بود. لژیونرهایی که تصور می‌کردند برترین فوتبالیست‌های قاره کهن هستند اما گران ترین تیم جام ملت های آسیا مقابل تیم ملی فوتبال ایران به زانو درآمد. قطعا از نظر سخت افزار، برنامه ریزی، مدیریت در فوتبال از ژاپنی‌ها عقب تریم؛ اما در زمینه نیروی انسانی همچنان یکی از برترین‌های آسیا و جهانیم. در زمینه ورزش و فوتبال بارها برتری‌های خود را به رخ دنیا کشیده‌ایم. درست مثل همین دیروز عصر! وقتی گل اول را از ژاپن خوردیم و همه چیز برای‌مان از دست رفته شد، ملی پوشان به سیم آخر زدند و یک فوتبال ایرانی را در نیمه دوم به نمایش گذاشتند به طوریکه ژاپنی ها را در نیمه زمین خود حبس کردند. آنها اسیر تکنیک، قدرت بدنی و دوندگی و جنگندگی ملی پوشان ما شدند. سرمربی ژاپن که نیمه اول اتوکشیده کنار نیمکت دست به قلم بود و شیک نکات فنی را یادداشت برداری می‌کرد در نیمه دوم فقط مبهوت نمایش فوتبالیست های ایرانی شد! اینجا وقتی صحبت از غیرت ایرانی میشود دیگر مهم نیست چه تیمی با چه بازیکنانی در مقابل ما قرار دارند . اخراج مهدی طارمی در بازی قبل ، بچه های تیم ملی را مجاب کرد دو چندان تلاش کنند و از جان مایه بگذارند که به شکر خدا نتیجه ایده آل رقم خورد البته ژاپنی ها باید ممنون دار سیستم ویدیویی باشند که با آنها بسیار مماشات کرد.