هر کس سالم باشد، مجرم است!
تیتر مطلب را از اظهارات اخیر استاد امیر حاج رضایی ،کارشناس و پیشکسوت فرهیخته برگزیدم که پس از عمری فعالیت سالم و اثرگذار در عرصه فوتبال، حالا گوشه نشینی و انزوا را برگزیده است. این کلمات و‌جملات تلخ و‌گزنده را ایشان در جلسه ای و در حضور وزیر ورزش بیان فرموده اند. این اظهارات را از طیف دیگری از بازیکنان ملی پوش و افراد تحصیل کرده هم شنیده ام. محمود حقیقیان بازیکن اسبق پاس و‌کاپیتان با اخلاق تیم ملی با سبقه مدیریتی، تحصیلی و علمی سالهای متمادی از فوتبال فاصله گرفته است. حقیقیان به جهت ایراد کلی به شاکله غلط مدیریت و افراد چسبیده به این رشته ترجیح داده تا از عرصه مدیریت دور باشد! متاسفانه فساد، پولشویی، دلالی، دوبه همزنی و چنبره انداختن یکسری از افراد برای حفظ کرسی های ریاست شرایط نامناسبی ایجاد کرده است. برای برخورد با ناهنجاری ها و بداخلاقی ها عزم و اراده ای نیست.
پول پاشی وسیع و بی حساب و‌کتاب در فوتبال موجد ورود طیفی از مدیران غیر متخصص و‌حتی قشری از اهالی رسانه و داوران به مناصب مدیریتی و‌مشاوره ای در این دایره شده است. همه تلاش می کنند از این خوان گسترده توشه ای برچیده و‌به نان و‌نوایی برسند. یک عده هم برای رسیدن به پست های بالای مدیریت در فوتبال، همه را از زیر تیغ می گذرانند تا خودشان چند صباح در قدرت باقی بمانند. در این شرایط تفاوتی برای آنها ندارد که اخلاق، منش انسانی و رفتار ورزشی لگدمال شود! شرایط باشگاه داری در کشور مناسب نیست.تیمهای متمول و سرشناس کشور علیرغم هزینه های گزاف و پول پاشی، حرکتی به سوی پیشرفت نداشته اند. دعواهای زرگری، مناقشه های دائمی و‌صدور بیانیه های تکراری از سوی تیم های سپاهان، پرسپولیس، تراکتور و استقلال بیداد می کند. همه تلاش می کنند با انگ زدن و‌متهم‌کردن دیگری به هدف برسند، بی آنکه به عاقبت این اقدام فکر کنند و…! در عرصه مدیریت هم جایی برای حضور افراد لایق، متخصص، کارآمد و با برنامه نیست. تربیت نیروی انسانی، جوانگرایی و کار علمی به سخره گرفته شده و در این حلقه همه را از دور خارج کرده اند! انتخابات پیش رو و اقدام نابخشودنی کرسی نشینان فدراسیون نمونه ای بارز از این بد اخلاقی و بدرفتاری است. اینکه همه را از زیر تیغ بگذرانیم. در اساسنامه دست ببریم. برای حضور نامزدها محدودیت ایجاد کنیم و برای رد صلاحیت ها هورا بکشیم، با انصاف و‌عدالت و اخلاق ورزشی در تضاد جدی است! مجموعه ای از این افکار پوسیده و نخ نما شده، نشان از قدرت طلبی و شهرت پرستی افراد دارد. غافل از اینکه این مسئولیت ها و پست های مدیریتی امانتی است که به افراد سپرده شده است. با این اوصاف باید به امیر حاج رضایی ها و‌محمود حقیقیان ها و… حق داد،که با صبوری و‌خویشتنداری از فوتبال فاصله بگیرند. خاموشی، سکوت و خانه نشینی اختیار کنند و به امید تغییرات احتمالی در نگاه افراد و‌امور ورزش جامعه روزگار سپری کنند.
