ورزش بانوان

در بحث ورزش بانوان ما در گذشته شرایط بسیار خوبی داشتیم. در آن زمان ها تیم های فوتبال بانوان ما جایگاه خوبی در آسیا داشت، همانطور که بانوان بسکتبالیست ما از شرایط خوبی در قاره کهن برخوردار بودند. در والیبال هم  که بعضا، هنوز نام برخی از بازیکنان آن نظیر خانم ها پری فردی، فاطمه سپنجی و …  در ذهن من نام شان باقی مانده است. شرایط خوبی داشتیم. در این تیم خانم فردی در نقش کاپیتان تاثیر بسیاری در موفقیت های این تیم داشت. البته در رشته های دیگر هم بودند بانوان شایسته ای که برای ایران افتخار آفرین بودند. خانم کردبچه همسر آقای تیمور غیاثی یکی از آن بانوان بود، که در پرش ارتفاع برای خودش اسم و رسمی داشت.  ضمن اینکه خانم جمیله سروری هم در رشته ژیمناستیک از خوب های زمانه خودش به حساب می آمد. در رشته کوهنوردی هم بانوان شایسته ای نظیر خانم زرافشان و لیلا اسفندیاری داشتیم، بانوانی که از سرآمدان این رشته به حساب می آمدند، اما نفاوت خانم اسفندیاری با خانم زرافشان در این بود که ایشان به کوه های یخی صعود می کردند و بسیار هم در کار خود تاثیرگزار بودند. البته این واقعیت را هم باید بگویم که اگر آن روزها حال ورزش خوب بود، دلیلش این بود که حال ورزش مدارس با مربیان کارآمدی که داشتند خوب بود. مربیانی مانند داود نصیری، مهدی نیکخو، کاظم رهبری و امثال اینها که از استعدادها، قهرمان می ساختند و به ورزش ایران تقدیم می کردند. مربیانی که بدلیل زندگی سلامتی که داشتند بیش از نود سال عمر کردند و همه عمر آنها هم در خدمت به ورزش کشور گذشت. اما موضوعی را که خیلی دوست داشتم در اینجا بگویم، اینکه اولین کسی که علم ماساژ ورزشی را به ایران آورد و در ترویج آن بسیار کوشید، آقای مصطفی گرایلی بود. فردی که در سلامت ورزشکاران دوره خود نقشی اساسی داشت و شاگردان بسیاری را هم در این علم تربیت کرد. شاگردانی که هنوز قدردان تلاش های ایشان بوده و از او به نیکی یاد می کنند. ( ادامه دارد )