چشمه زلال سه شنبه هاي مقدس جاری است

مهر پدری را در سیمایش و در کلامش و در نگاهش می دیدم، حس می کردم، پس از سه دهه افتخار بودن در کنار استاد ناصر عظیمی اگر چه ماهی یکبار ولی مثل چشمه ای زلال همیشه جاری بود و راهش همانند چشمه ادامه دار خواهد بود. از سال گذشته که جبر زمان و گذر عمر او را ویلچر نشین کرده بود باز هم از پا ننشست و با کمک فرزندانش که مثل پروانه گرد شمع وجود پدر می چرخیدند چراغ سه شنبه هاي مقدس را روشن نگه داشت اما می دیدیم که مثل شمع روشنایی می دهد تا محفل خانواده بزرگش گرم بماند. امروز فرزندان استاد عظیمی تنها نیستند که همه ما عضوی از خانواده ناصر عظیمی هستیم. رودخانه محبت و درخت تنومندی که آن بزرگوار 3 دهه پیش نهال کرد هر روز تنومندتر و پر بار تر از گذشته شد تا به امروز رسید. امروز اگر چه باغبان چشم از جهان فروبسته ولی درخت پر ثمرش سبز و استوار پا برجاست. امروز سه شنبه است، اولین سه شنبه دیماه، وعدگاه همیشگی ما و استاد، حقیقتا دلمان خیلی گرفته است، دوست داشتیم باشد و بازهم در پایان مجلس گرد وجودش جمع شویم، از سروکول هم بالا برویم تا در قاب تصویر جای بگیریم. چه زیبا توصیف کرد دوست خوبمان محمدرضا نصرالله زاده: خالق سه شنبه هاي مقدس… ولی جای استاد در دلهای دوستدارانش سبز است و همیشه نامش جاودانه. درود و سلام در اولین سه شنبه بدون خالق سه شنبه هاي مقدس به روح پاک استاد ناصر عظیمی ..