آقاي قلعه نوعي، جهاني ببين، ملي تصميم بگير!

در مقاطع مختلف دانشگاهي درسي داشتيم تحت عنوان ” رفتار سازماني” كه ٣ واحدي بود. در يكي از كلاس ها، استاد به استناد تحقيق هاي صورت گرفته؛ نقل مي كردكه نتايج بسياري از پژوهش هاي علمي در حوزه رفتار ( روانشناسي فردي و اجتماعي) نشان مي دهد؛ بچه هاي دهه هاي ٤٠ و ماقبل آن كه در محله هاي جنوب شهر تهران ( نظير هفت چنار. سلسبيل، قصرالدشت، جيحون ،هاشمي، مرتضوي، آريانا، عباسي، رباط كريم ، نازي آباد، اكبر آباد، امامزاده عبدالله ، امامزاده حسن، جواديه، خاني آباد، شوش، دولاب، امامزاده يحيي، مولوي، دروازه غار، عارف، چهار صد دستگاه، خراسان، سنگلج، درخونگاه و ..) متولد شده اند و رشد يافته اند. عموما اولين درسي كه آموخته و تا آخرين روزهاي عمر هم فراموش نكردند ؛ علاوه بر تلاش و جديت در كار، درس رفاقت بودو رفيق بازي، جوانمردي و مردم داري كه تا عمق رگ هايشان رسوخ داشته! اين نسل حتي اگر در مناصب مختلف و در مراتب اجتماعي با تراز بالا هم قرار گرفته اند، اين ويژگي را سرلوحه رفتار خود داشتند.
امير قلعه نوعي متولد دهه ٤٠ است و بچه جنوب شهر تهران با همان خصلت ها. يكي از ايرادتي كه نسل جديد و مديران نوظهور بر او وارد مي كنند. رفيق بازي قلعه نوعي روي نيمكت تيم ملي و پافشاري روي دستيارانش است! اينكه چنين رفتاري در دهه اخير چه ميزان جواب مي دهد؟ ترديد نيست، در فضاي رقابتي باوجود مولفه هاي توسعه كه همراه با نگرش هاي علمي است، عوامل كليدي موفقيت ، فراي مباحث رفاقتي و رفيق بازي است. اگرچه رجاء واثق دارم، امير قلعه نوعي، همانند سلطان بعضي ها نيست كه به شهادت نادر محمدخاني منافع فردي را بر منافع جمعي ترجيح دهد، اما بايد بداند كه منافع جمعي در منصب تيم ملي شامل يك كشور ٩٠ ميليوني است. پس بايد جهاني فكر كرد و در سطح ملي تصميم گرفت.
امير خان بايد بداند قرار است پا را از آسيا فراتر بگذارد و به جام جهاني برود. پس بايد نيمكتش را همتراز جهان نمايد. اينكه بلحاظ شرايط كنوني براي انجام بازي تداركاتي با تيم هاي پرقدرت جهان محدوديت هايي وجود دارد، بحثي نيست ! ليكن براي بخدمت گرفتن دانش افرادي كه وزن نيمكت را ارتقاء دهند، موانعي وجود ندارد.
اميرخان اگر به نيمكت اكثر تيم هاي ملي مطرح و باشگاهي دنيا نگاه كند، مي بيند؛ كمك مربيان همواره با سابقه تر و كار ازموده تر از سرمربي بوده اند. بطوريكه در لحظات حساس و بحراني با اظهار نظرهاي صحيح و بهنگام، رسالت دستياري را بنحو شايسته اي انجام داده اند. به الهويي كه يك آناليزور است تا كمك مربي كاري نداريم، اما آندو و رضايي كه شايد بازيكن خوب و بزرگي بودند، از تجربه و دانش لازم برخودارنيستند و به شهادت دوست ودشمن با دستياري در سطح ملي و در تراز جهاني فاصله زيادي دارند. تا دير نشده قلعه نوعي بايد جهاني بيانديشدو ملي تصميم بگيرد.
هم درمورد دستيارانش و هم بازيكناني كه يا تيم ندارند و يانسبت به تيم ملي سيرا ب شده اند. اين كه آنها چون در صعود مقتدرانه تيم ملي نقش داشته اند و حق شان هست در جام جهاني باشند! مربوط به دوره بازيگري فردين و فيلم قيصر است.
نسل امروزي و Z ها مرام ومسلك جوانان دهه ٤٠ و ماقبل آنرا بر نمي تابد.
قلعه نوعي بايد امروزي فكر كند؛ “جهاني و با خاستگاه ملي” ..!