آقای رهنما؛ مدیریت فدراسیون با مربیگری خیلی فرق می کند!

سرانجام بنوعی انتظارات به پایان رسید و مسعود رهنما رئیس امروز فدراسیون کاراته در یک فضای کوچک در مقابل تعداد بسیاری از نمایندگان اصحاب رسانه نشست. جلسه‌ای که با تنش آغاز و پایانش هم طبیعی بود که با تنش تمام شود! نکته جالب توجه اینکه، در همان ابتدای کار مشخص بود که مسعود رهنما برای آمدن به جلسه، استراتژی خاصی ندارد و صرفاً آمده است، تا به نوعی سنگ خود را با اصحاب رسانه باز کند.
رهنما در بسیاری از موارد برای قدرت‌نمایی، حرف‌هایی را به زبان آورد که ای کاش آنها را نمی‌زد! آنجا که در باره شهرام هروی قاطعانه رای به عدم استفاده از او داد! او در جای دیگری از صحبت هایش به این نکته اشاره کرد که نه به مربیان و نه به ورزشکاران کاراته باج نخواهد داد! او از تمرین در جهنم و مسابقه در بهشت حرف زد! او همچنین به دلیل اشتباهات محاسباتی بسیاری که در طول جلسه و در مواجهه با خبرنگاران داشت، برای برگرداندن آب رفته به جوی، از اسم های کوچک برخی از خبرنگاران استفاده کرد، تا به نوعی نزدیکی خودش را به آنها اعلام کرده باشد، در شرایطی که چهره اش چیز دیگری را فریاد می‌زد!
مسعود رهنما، روحیه‌ای را که در نشست رسانه‌ای اش از خود بروز داد، برای یک مربی کاراته می‌تواند قابل تحسین باشد، اما به عنوان یک رئیس فدراسیون هرگز! چرا که مدیریت فدراسیون پرمخاطبی مانند کاراته می‌طلبد، که در آن بسیاری از موارد مدیریتی رعایت شود، که متاسفانه نشد!
مسعود رهنما چه بخواهد و چه نخواهد، باید بپذیرد که امروز یک مدیر است و آنگونه که درباره گذشتگان خود حرف می‌زند و آنها را به نوعی متهم به کم‌کاری می‌کند، بدون شک هم فردا، آیندگان با چنین ادبیاتی از او صحبت خواهند کرد و این اصلاً برای یک مدیر زیبنده نیست! آن هم مدیر جوانی، که در مدت زمان یک ماه و اندی که ریاست فدراسیون کاراته را عهده دار شده است بیشتر از اینکه بخواهد به کار و برنامه‌هایش برسد، در رسانه‌ها به دنبال ایجاد حواشی کوچک و بزرگی بوده، که قطعأ می‌تواند برای دوران مدیریت او یک زنگ خطر جدی بوده و تاوان سختی را برایش رقم بزند!