آقای وزیر؛ آستانه صبر و نقد پذیری را در زیر مجموعه خودتان بالاببرید
احتمالاً شما هم قبول دارید که همواره «نقد» یکی از پیش نیازها و ملزومات پیشرفت است. به تعبیری دیگر انتقاد، اگر نیّت تخریب پشت آن نباشد و اصطلاحاً سازنده باشد، نه تنها مخرب نیست، بلکه مؤثر هم واقع می گردد. امّا چه کسی تعیین می کند که یک نقد، منصفانه است و یا قصد تخریب دارد و مخرب؟! با این مقدمه قصد داریم به موضوع انتقاد کاپیتان تیم ملی والیبال از وزارت ورزش و جوانان بپردازیم. انتقادی که عیار و ظرفیت نقدپذیری وزارت ورزش و آقای وزیر را برای علاقه مندان به ورزش مشخص کرد. اصلا «مرتضی شریفی» کاپیتان تیم ملی والیبال چه گفت که احساسات اقای وزیر و معاونش را برانگیخت؟
مرتضی شریفی ملی پوش والیبال در پاسخ سؤال خبرنگاران در مورد حمایتهای وزارت ورزش از این رشته گفت: وزیر قول داده، اما مشخص نیست که به نسل ما وفا می کند یا خیر!؟ این پاسخ کاپیتان تیم ملی پس از آخرین تمرین تیم ملی و پیش از اعزام به خبرنگاران، آنقدر برای وزارت ورزش سنگین و گران تمام شد که موجب نشان دادن عکس العمل این وزارت خانه به این مصاحبه شد. علاوه بر لغو مجمع عمومی سالیانه فدراسیون والیبال (که تقوی ریاست این فدراسیون بی ارتباط به ناراحتی وزیر نسبت به مصاحبه شریفی می داند)، کار تا جایی پیشرفت که حتی برخی از خبرها حکایت از تهدید در کنار تنبیه و اصلاح برای این ملی پوش را داشت. و امّا سخنی با آقای وزیر ورزش؛ جناب آقای دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان خواهشی که از جنابعالی داریم، اینست که اندازه و پیمانه وزارت را پایین نیاورید. شما وزیر دولتی هستید که رئیس جمهور آن، جنابعالی را از بین اعضای ستاد انتخاباتی رقیب برای دولت خودش برگزید، بنابراین آستانه صبر و نقد پذیری را در زیرمجموعه خودتان بالاببرید که آفت ایجاد سایه دیکتاتوری و عدم پذیرش نقد از هر چیزی برای یک سازمان و مجموعه خطرناک تر است.
