آقای وزیر کار ناتمام را تمام کنید!

یکی از کارهایی که احمد دنیا مالی پس از حضورش در ساختمان سئول انجام داد، رسیدگی به موضوع بازنشستگی مدیران، کارشناسان و دوستانی بود که تعدادشان نزدیک به ۷۰ نفر می‌رسید! موضوعی که پیش از دنیا مالي، کسی نتوانسته بود حتی به آن فکر کند، چه برسد به اين که بخواهد آن را اجرایی نماید. اما این کار خوب دنیا مالی نباید با تفاوت قائل شدن بين افراد همراه می‌شد. یعنی اگر قرار بود، همه آنهایی که سي یا بیش از سي سال از زمان خدمت شان در دستگاه ورزش کشور می‌گذشت، بازنشسته می شدند این قانون باید شامل حال همه آنها می شد، نه اینکه خیلی ها بروند و دو سه نفری که تلاش بسیاری برای ماندن داشته و دارند، بمانند. چرا که این موضوع، اصل کار خوب احمد دنیا مالی را نیز به زیر سوال خواهد بود و نگاه همراه با عدالت او را تحت شعاع خود قرار خواهد داد. وقتی به فهرست افراد بازنشسته در وزارت ورزش و جوانان نگاه می‌کنیم، نام کسانی را می بینیم که چنانچه قرار بر ماندن بود، بسیاری از آنها به لحاظ توانایی از اولویت بیشتری برای ماندن نسبت به آنهایی که فعلا مانده اند، برخوردار بوده و هستند اما چرا این قرعه به نام آنها نیفتاد، بماند براي بعد! شاید آنها نتوانستند نامه‌ و یا عریضه‌ای بیاورند که بتوانند به واسطه آن زمان خدمتی خود را کم کرده و بواسطه آن همچنان در چرخه ورزش کشور باقی بمانند!