آموزه ای از بزرگان ورزش!
چند سال پیش در ایام عید مرحوم منوچهر لطیف نویسنده بزرگ تاریخ ورزش برای تبریک با من تماس گرفت. خدمتشان عرض کردم منوچهر خان وظیفه من است برای تبریک زنگ بزنم. با لبخندی گفت: بزرگترها باید اول به کوچک ترها چنین اموری را یاد بدهند و بعد انتظار داشته باشند. سال ها پیش مدت ها مهندس هاشمی طبا با نصب تابلوی غرور ممنوع در دفتر کارش به همکاران خود آموزش های اخلاقی می داد.
امروز بعد از دو ساعت اعصاب خردکن در ترافیک تهران به وزارت ورزش رفتم تا با هماهنگی قبلی جلسه ای با یکی از مدیران داشته باشم.جلوی در هماهنگ نشده بود! بلاخره رفتیم داخل، راس ساعت مقرر مسئول دفتر ایشان فرمودند که باید منتظر بمانید!نه صندلی و نه محلی برای نشستن بود! ۲۰ دقیقه ای در راهرو قدم زدم خبری نشد!به دفتر مراجعه کردم ، مسئول قبلی نبود. یک نفر هم آنجا بود که فقط کتکمان نزد!برگشتم. فقط امیدوارم با این نوشته به آن مسئول عزیز که خیلی محترم هم هستند ، بگویم. این رسمش نیست. تازه آمده ای اما تازه کار نیستید. ۵ ساعت ترافیکی بدهکارم شدید که …ای کاش باور کنیم که بدون احترام و نظم به هیچ کجا نمی رسیم که نرسیده ایم.وقتی از عهده این کار ساده بر نمی آیید. وقتی نظم و احترام را از دفتر خودتان شروع نمی کنید، کجا و کی می توانید آن را در ورزش جاری کنید؟در ورزشی که احترام، کسوت، نظم و خودسازی اصل اول و معیار بزرگ آن است.گمان می کنم بر اساس سن و سالم حق دارم این آموزه را برای جوان‌ترهایی که امروز مسئولیت قبول کرده اند ، داشته باشم.جوان ترهایی که شاید غرور به آنها اجازه نمی دهد در حد یک عذرخواهی دست به تلفن شوند.اگر همین یک اتفاق در وزارت ورزش رخ دهد جلسه برگزار نشده امروز بزرگترین دستاورد را داشته است.امید که چنین باشد.
