آنها که درجا می زنند چرا باید بمانند؟

یکی از اولین اقدامات آقای دنیا مالی رصد روسای فدراسیونهایی است که بودنشان جز ضرر و پسرفت در ورزش مربوطه ثمری نداشته است .
سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی هنوز توضیح ندادند که چرا قایقرانان ما با پاروی شکسته و قایق عاریه ای در المپیک حاضر شدند. بفرمایند در المپیک چه آورده ای داشتند که در پارا المپیک خواهند داشت .قایقرانی در زمان ریاست آقای دنیا مالی یک سیر صعودی خوبی داشت اما با یک قانون من در آوردی اجازه ندادند دنیا مالی راهش را ادامه دهد . یکی پالایش روسای فدراسیونهایی که رشته ورزشی را به قهقرا برده اند باید پاسخگو باشند یکی همه روسایی که برای تداوم حضور در فدراسیون متوسل به اساسنامه های خارجی شده اند  به نظر اصلاحاتی باید در اساسنامه فدراسیونها صورت بگیرد تا شخص وزیر با استناد به ضعف و کم کاری و ناتوانی شخص رئیس بتواند با تشکیل مجمع فوق العاده رئیس بی خاصیت را تغییر دهد . به خصوص فدراسیون‌های المپیکی که چند برابر.دیگران بودجه. دریافت می کنتد. ولی حتی در آسیا هم حرف چندانی برای گفتن ندارند. این سفرهای خارجی دوگانه هم منشا اصلی اش به فدراسیون‌های جانبازان- ناشنوایان و نابینایان بر می گردد . روسای این فدراسیونها برای اینکه کار خود را راحت کنند سعی می کنند روسای انجمن ها را از فدراسیون‌های تخصصی انتخاب کنند که این خطایی بزرگ است و اساسنامه اگر اصلاح شود به گونه ای که بر فرض نایب رئیس بانوان فدراسیون بدمینتون همزمان در کارگری و جانبازان و…مسولیت دارد . رئیس فدراسبون قایقرانی هم همین طور . با وجود این همه نیروی کاربلد چرا باید به یک نفر همزمان دو سه مسولیت هم عرض داده شود . اگر اساسنامه اصلاح شود این معضل هم حل می شود. ما تنها مسافرت رئیس قایقرانی را می بینیم و امتیازاتی که این افراد می گیرند را جامعه نمی بیند . چون اسم سهرابیان آورده شد و گرنه از این موارد زیاد داریم که طرف در المپیک هیچ جایگاهی ندارد ولی در پارالمپیک به عنوان مدیر فنی یا مربی یا رئیس انجمن با مدال آوری ورزشکاران پارالمپیکی از مزایای مدال آوری ورزشکاران مربوطه بهره مند می شود در حالی که حق مدیران و کارشناسانی است که برای ورزش معلولین و نابینایان شبانه روز زحمت می کشند اما مزایای فراوانش را این دوستان می برند. اساسنامه دو سه فدراسیون که خود را به دامن خارجی ها انداخته اند هم باید اصلاح شود که مفصل در این خصوص مطالبی داریم. بماند برای فرصتی دیگر.