اجازه دهید قهرمانان برای مردم، همان قهرمان باقی بمانند!
تجربه حضور قهرمانان ورزشی در شورای اسلامی شهر تهران، تجربه تلخی بود که از این پس دیگر در هیچ دوره ای تکرار نشده و نخواهد شد و شاید یکی از دلایل آن هم عملکرد ضعیف آنها در دوران تصدی گری چنین مسئولیتی بود. البته تنها این دلیل، دلیل اصلی عدم انتخاب قهرمانان ورزشی برای عدم حضور در دوره های بعدی شورای اسلامی شهر تهران نبوده و نیست! تجربه تلخی که متاسفانه مدیران ورزش کشور دانسته یا ندانسته بر آن بر آمدند که بنوعی دیگر آن را در ورزش کشور و در فدراسیون های ورزشی هم تجربه کنند! تا این تجربه تلخ، بار دیگر و این بار در ورزش تکرار شود! ورزشی که مسئولان وقت آن بدون در نظر گرفتن قدرت مدیریت قهرمانان ورزشی، راه حضور آنها را در فدراسیون های ورزشی سهل کردند و ثمره اش هم همان شد که امروز می بینیم و می بینید! البته در این خصوص اگر از یکی، دو مورد استثنا بگذریم، که آن هم دلیلش داشتن پشتوانه و استعداد در آن رشته ها در کشور است، بقیه قهرمانان چه عملکرد مثبتی برای ورزش کشور داشته اند؟ شاید اگر روزی که دوستان مسئول ورزش کشور در اساسنامه های تدوینی خود به این می اندیشیدند که از سرمایه های قهرمان خود، در همان جایگاه قهرمانی استفاده کنند و پای آنها را به مدیریت ورزش باز نمی کردند، قطعا نه شان آن قهرمانان تا این اندازه نزول می کرد و نه ورزش کشور تا این اندازه به دره سقوط نزدیک می شد! پس دوستان عزیز، اجازه دهید که قهرمانان ایران زمین برای مردم همان قهرمان باقی بمانند و با مهیا ساختن فضای مدیریتی، شان آنها را تا این اندازه پائین نیآورده و به ابهت آنها خدشه ای وارد نکنید. البته این را هم باور داریم که هنوز هم دیر نشده است و می توان با یک تصمیم گیری درست کار را اصلاح کرد، البته اگر عزمی برای این اصلاح وجود داشته باشد! پس بیآئیم در یک فضای واقعی، محبوبیت امروز قهرمانان مدیر ورزشی را با قهرمانانی که برای خود ارزش قائل شده و در همان کسوت قهرمانی و بزرگی باقی مانده اند را با هم مقایسه، تا خیلی از واقعیت ها دستمان بیآید.
