از چاله کاوه به چاه درستکار!
نتایج نچندان موفق تیم ملی کشتی آزاد ایران در المپیک پاریس، منجر به کناره گیری محسن کاوه و انتخاب مجدد پژمان درستکار به عنوان سرمربی جدید تیم ملی گردید!
علی رضا دبیر رییس پر تلاش فدراسیون کشتی، که انصافا عملکرد قابل دفاع و مثبتی را به لحاظ تامین امکانات سخت افزاری و زیر بنایی برای رشد و پیشرفت ورزش اول ایران داشته است، بعد از عدم توفیق آزاد کاران ایرانی در صید مدال طلا از میدان المپیک پاریس، یکبار دیگر به صرافت به کار گیری از یار غار و رفیق گرمابه و گلستان خود افتاد و در اقدامی قابل پیش بینی پژمان درستکار را سکان دار هدایت تیم ملی کرد.
پژمان درستکار که بار اول به فاصله چند روز بعد از المپیک توکیو ۲۰۲۱ و در میان بهت و حیرت اهالی کشتی و نام‌داران این رشته مدال آور، عهده دار سر مربی گری تیم ملی کشتی آزاد شده بود این شانس را داشت که تیمش را بدون حضور روس ها و بلاروس ها و در غیاب بسیاری از چهره های سرشناس کشتی دنیا به میدان فرستاده و به عناوینی هم رسيده بود اما این حقیقت کشتی آزاد ایران در دوران درستکار نبود! او اگر عملکرد قابل قبولی داشت چرا به رغم برخورداری از حمایت های دبیر کنار گذاشته شد، و اگر به لحاظ فنی فاقد شایستگی بوده و انجام تغییرات در راس مربیگری تیم ملی کشتی آزاد اجتناب نا پذیر می نموده است چگونه دوباره بر این مسند نشسته است؟!
آنچه در مورد چرایی رسیدن این کشتی گیر سابق به صندلی سرمربیگری تیم ملی می توان گفت این است که بیشتر از توانایی های فنی و سوابق و تجارب قهرمانی و مربیگری، به ارتباط نزدیک و صمیمی با رییس فدراسیون متکی بوده و کمتر فاکتور دیگری برای توجیه این انتخاب عجیب وجود دارد. همچنان که محسن کاوه بدون بهره مندی از دانش روز مربیگری کشتی دنیا، بهترین نسل کشتی ایران را به خلوتگاه بدون ستاره پاریس برد و بدون کسب حتی یک مدال طلا باز گرداند!
درستکار را از زمان نوجوانی اش می شناسم. پسری مودب و پرتلاش بود که به پشتوانه سر سختی و مرارتی که کشید و البته حمایت هایی که مي شد به جایی فراتر از توانمندی های کشتی گیری اش رسید او در حقیقت کشتی گیر شاخص و شش دانگی نبود. مسابقات پژمان اکثرا بدون رد و بدل شدن هیچ فنی به پایان می رسید. نه فنی در آستین داشت و نه اجازه اجرای فن را به حریف می داد! کشتی های مهم همه عمر ورزشی پژمان درستکار را ببینید جمعا ده، بیست فن هم اجرا نکرده است، حالا چگونه رییس فدراسیون به این نتیجه رسیده است که چنین فردی می تواند گره های فنی و تاکتیکی کشتی آزاد ما بعد از المپیک را باز کند؟! کشتی در دنیا به سمتی می رود که اجرای فن و چالاکی جای هل دادن و وقت تلف کردن را گرفته است.. تیم های مردان و زنان ژاپن با بهره گیری از همین فاکتور، هشت مدال طلا از پاریس کسب کردند. در چنین وضعیتی، اعتماد دوباره به آزمون پس داده ای همچون پژمان درستکار ره به بیراهه بردن است. ما در میان مربیان ایرانی هم قطعا چهره های بهتری نسبت به درستکار داشتیم که از هر نظر شایسته تر از پژمان درستکار و محسن کاوه هستند. اما تمایل شدید دبیر به سپردن مهم‌ترین صندلی تیم آزاد به دوستان و هم‌پیمانان قدیمی،باعث دوری شان از کشتی شده است. در يك نگاه ساده شاید بتوان کسب چهار مدال از المپیک را نتیجه ای آبرومند تلقی کرد اما عمیق که بنگریم با شکستی بزرگ برای کشتی ایران مواجه می شویم! وقتی در غیاب تیم ملی کشتی روسیه، سه کشتی گیر روسی در لباس تیم های ملی دیگر به مدال طلای المپیک رسیده و دست ما به فراتر از نقره نرسید یعنی افتضاح و فاجعه! کشتی ایران می توانست و می تواند در این مقطع که با قحط الرجال مربی مواجه شده است از وجود مربیان علمی و به روز دنیا استفاده کرده تا مربیان داخلی هم قدری به دانش خود سر و سامان داده و کاملا به روز شوند. اگر به واسطه قدمت و قدرت تاریخی کشتی ایران استخدام مربی خارجی را دور از شان می دانیم لازم است نگاهی به لیگ برتر فوتبال انگلیس که مهد و خواستگاه دنیای مستطیل سبز است انداخته تا مربیان غیر انگلیسی زیادی را بیابیم که در مهم‌ترین تیم های جزیزه فعالیت دارند. برای بهتر شدن و پیشرفت و برای همچنان در کورس و بورس ماندن لازم است به روز باشیم.
انتخاب پژمان درستکار به عنوان جانشین محسن کاوه همان از چاله در آمدن و به چاه افتادن است. دبیر و همفکران و مشاورانش در فدراسیون باید مصالح ملی را بر رفیق بازی و اعمال سلیقه ارجحیت داده و چهره بهتر، کار آزموده و شایسته تری برای ارتقاء بخشیدن به ورزش اول ایران بر می گزیدند. نفراتی که با توجه به وضعیت کشتی همسایه شمالی و محرومیت چند ساله از حضور در میادین مهم جهانی و المپیک، چندان بی اشتیاق برای همکاری با فدراسیون کشتی ایران نیستند.
