از کدام مسئولیت پذیری حرف می زنید؟
اظهارات رئیس فدراسیون در برنامه لیگ برتر، مانند همیشه تکراری،بی محتوا،خسته کننده و البته برنامه ریزی شده بود. برخلاف گذشته، همراهی مجری برنامه با مهمان و اجتناب از طرح سوالهای اصلی و نقد عملکردها هم سوال برانگیز بود! این رویه خاستگاه مردمی ندارد و اساسا فوتبال از آن ضربه می بیند و موجب ریزش مخاطب می شود. عالم و آدم می دانند که در فدراسیون مسئولیت پذیری در پایین ترین حد خود قرار دارد.
روانخواه جوان را با مداخله افراد خاص به تیم امید تحمیل می کنند و رئیس فدراسیون با قیافه حق به جانب می گوید: مسئولیت نتایج آن را به عهده می گیریم! در افتضاحی که در تیم نوجوانان ایجاد کردید،کدام مسئولیت را گردن گرفتید؟در آنجا مربی و کمک و همراهان سفارشی بودند. در روز روشن بازیکنان شاخص و آقای گل مسابقات که بچه جنوب شهر بود، را کنار گذاشتند و آقازاده ها را جایگزین کردند.
پس از حذف این تیم، چه کردید و به کدام مسئولیت اجتماعی عمل نمودید؟ برخی از اولیا بازیکنان تیم نوجوانان، که به ناحق کنار گذاشته شده بودند، شکواییه ای به وزارت ورزش ارائه دادند( موضوع به آقای اسبقیان ارجاع شد). نتایج آن شکواییه چه شد و به کجا رسید؟ تیم امید بیش از نیم قرن با همین سبک و سیاق و با بازیکنان و مربیان سفارشی و رویه غلط از حضور در المپیک محروم شده است.
سه سال پیش رضا عنایتی با کدام پیشینه و توانایی و توسط چه کسانی به تیم امید تحمیل شد؟ گفته شد ،انتخاب روانخواه از سوی کمیته فنی صورت گرفته که محمول بر صحت نیست!
اساسا کمیته فنی در فوتبال ما محلی از اعراب ندارد( مجید جلالی در مقطعی که کادر فنی تیم نوجوانان معرفی شد،به صراحت گفت من دخالتی در این موضوع نداشتم. کناره گیری استیلی در تیم پرسپولیس هم به دلیل عدم توجه به جایگاه کمیته فنی بود). بنابراین انتظار این است در گفت و شنودها با مردم صادقانه حرف بزنیم. روراست به مردم بگوییم انتخاب روانخواه با توصیه و حمایت سرمربی تیم ملی بزرگسالان ( قلعه نویی) صورت گرفته، همانطور که عنایتی با حمایت ایشان بر مصدر کار قرار گرفت! در تیم جوانان که مربیگری آن به عهده حسین عبدی هم بود آدم خودتان را در کنار او قرار دادید و مسئولیت و عواقب آن را هم نپذیرفتید؟ در این گفت و شنود از عدم قبول مسئولیت از سوی مربیان برای تیم امید صحبت شد. این ظلمی است که فدراسیون و اغلب تیمهای باشگاهی به مربیان ایرانی روا می دارند. برای عقد قرارداد با مربیان ایرانی، خساست به خرج می دهند و بحث خدمت آنها به فوتبال را مطرح می کنند، اما در باره مربیان خارجی حاتم بخشی پیشه می کنند و حاتم طایی می شوند. ( پول بیت المال را به پای ویلموتس ها، گاریدوها و موسیمانه ها می ریزند،اما وقتی پای مربیان ایرانی در میان باشد،همین نفرات مدعی حفاظت از بیت المال می شوند). این دوگانگی و تضاد در گفتار و عمل را مردم برنمی تابند. ما هم در رسانه باید مقابل این اقدام ناشایست بایستیم و مطالبه گر باشیم و…. موضوع بعدی مناقشه پرسپولیس با تراکتور و پرونده بیرانوند بود که در این نشست مطرح شد. آیا می توان حرف رئیس فدراسیون را واقع گرایانه توصیف کرد؟
می توان عدم دخالت وی در صدور رای را باور داشت؟ این روایتگری نادرست و غیر واقعی، در یک برنامه تلویزیونی را چگونه می توان تحمل کرد و هواداران فوتبال را قانع کرد؟ متاسفانه در قضیه تلخ و گزنده پرونده ویلموتس که مایه آبروریزی شد و میلیاردها تومان به بیت المال ضربه زد، از قبول مسئولیت گریزان بودید و بجای استعفا و کناره گیری، موضوع را به تحریم و مشکلات انتقال پول ارجاع دادید ( در این موضوع ملاحظه کاری برخی از نمایندگان مجلس و نهادهای نظارتی هم سوال برانگیز بود).
انتظار جامعه از ما به عنوان اهالی رسانه، بیان واقعیات و روایتگری درست از رخدادهای ورزشی است. هر جا که با ابهام و اقدام نادرستی مواجه شدیم، باید واکنش بموقع داشته باشیم. برخی ملاحظه کاری ها، مصلحت اندیشی ها و سکوت و معنادار اهالی رسانه و در مقاطعی حمایت های پشت صحنه از مسئولان با رسالت خبری در تضاد جدی است. ما به نمایندگی از مردم باید مطالبه گری پیشه کنیم و با رعایت انصاف، وظایف مان را بدرستی انجام دهیم.
