اشتباه فردی و هنر قلعه نویی و نیمکت شلوغش

قرار بود با یک شیب ملایم به سوی تحول و جوانتر کردن تیم ملی برسیم.  این را امیر قلعه نویی قبل و بعد جام ملت های قطر بیان کرد. دیروز که در برابر تاجیکستان با همان نسل یک دهه قبل کی روش سردرگم و بی هدف بودیم و جدای از نتیجه مساوی که می توانست شکست ما را هم رقم برند، تیم ملی بی هدف و سردرگم و هرچه رو به پایان بازی می رفتیم، عصبی تر بازی می کرد به خود گفتیم: شیب خطرناکی است! از جوانگرایی و شیب ملایم هم که خبری نیست و اینجا از امیرخان تقاضا داریم در این شرایط ترمز دستی را بکشد، چون به نظر می رسد این شیب خیلی تندتر از ظرفیت این تیم پا به سن گذاشته است و می ترسیم قبل از اینکه شیب را رد کنیم ث، امیر قلعه نویی از کاروان تیم ملی جا مانده باشد و روی نیمکت ایران در جام جهانی یک مربی دیگری نشسته باشد. با این چند تا بازی که از تیم ملی در برابر ازبکستان و الان هم تاجیکستان دیدیم سقف حرکت تیم ملی فوتبال همین است، که می بینید. نه امیر خان بیش از این توان تغییر دارد و نه این بازیکنان تحمل و توان تغییرات بهتر را دارند! شاید انگیزه های بازی در جام جهانی یک مقدار وضعیت بازیکنان نامدار و پا به سن گذاشته را بهبود ببخشد، اما این تیم همین است که می بینید! از جملات و توجیهات آفای قلعه تویی با آن نیمکت شلوغ دستیارانش آبی گرم نمی شود. هر وقت گل می خوریم اشتباه فردی و گلهایی که می زنم هنر تاکتیکی آقای سرمربی است! دیشب در برابر تاجیکستان، گاهی آنقدر روی نیمکت شلوغ بود که مربیان به یکدیکر تنه می زدند و دو سه مورد هم انگار جر و بحثی روی نیمکت بود.
الهویی نور چشمی و جعبه جادویی قلعه نویی چندبار دیده شد که با لب تاب خود آمد کنار قلعه نویی، عصبانی که بدجوری توی ذوقش خورد. چون اگر دقت کنید با نهیب سرمربی مواجه شد و رحمان رضایی و آندو بلندشدند!
بارها گفته ایم و بازهم می نویسیم که این شلوغ بازار نیمکت کار دست امیر خان می دهد! حتی اگر این شش و هفت نفر دستیار، هر کدام بهترین تئوریسین های دنیا باشند! باز هم بدلیل عقاید و تفکرات متفاوت هرکدام ساز خود را می زنند و دیدیم که دیروز در نیمه دوم یک نفر نبود که دو کلمه کاربردی به قلعه نویی بگوید تا از این مخمصه نجات یابیم. ۵ دقبقه ای خوب بودیم بعد از دریافت، گل دوم، تیم به آرامش رسید، توپ را حفظ می کردیم از دفاع شروع می شد و نظم تیم برقرار، ولی دیگر دیر شده بود. خلاصه اینکه فدراسیون فوتبال باید یک PLAN. B برای جام جهانی داشته باشد. اگر بناست پاداش قلعه نویی که تیم ملی را به جام جهانی 48 تیمه! رسانده، نشستن بر روی نیمکت جام جهانی باشد، باید به حفظ آبروی تیم ملی در جام جهانی آنهم در کشور آمریکا هم باشیم! بپذیریم منافع ملی، جای بازی با احساسات نیست و پیشنهاد می کنیم به فکر یک مربی بزرگ و صاحب سبک و موفق و آشنا به فوتبال آسبا ، ایران و جهان باشیم. راه حل دیگر هم آوردن یک دستیار بزرگ و مسلط و کاربلد است تا در مخمصه ها بتواند کمک فکری به قلعه نویی بدهد نه اینکه دست به زانو روی نیمکت بنشینند و تایید کنند و هورا بکشند!