بخش دوم: عملکرد شغلی
از حیاتی ترین مسائل در هر سازمانی عملکرد شغلی آن است از این رو بهبود عملکرد شغلی همواره از دغدغه های عمدۀ سازمانهاست. از آنجا که سرمایه انسانی مهم ترین سرمایه وزارت ورزش به شمار میرود لذا بهره مندی از کارکنانی که از عملکرد شغلی قابل قبولی برخوردارند و متناسب با اهداف سازمان و انتظارات مدیر رفتار میکنند از ضروریات هر سازمانی است که دغدغه اثر بخشی و بهبود دارد. عملکرد شغلی به تحقق اهداف سازمانی اشاره دارد که پیامدهایی از قبیل افزایش اثربخشی، رضایت ورزشکاران و مخاطبین، بهره وری در میادین بین المللی و بهبود کیفیت خدمات، آموزش و محصول را در پی دارد. امروزه شرایطی ایجاد شده است که برداشت ها و انتظارات از نیروی انسانی را تحت تأثیر قرار داده است وزارت ورزش در فضایی از تغییر و دگرگونی محصور شده است. این فضای متحول سبب شده است که ساختار وزارت ورزش به طور دائم در صدد تغییر و تحول روندهای خود باشند و از همه مهم تر انتظارهای تازه ای برای خود تعریف کنند امروزه اگر کارکنان صرفاً در چارچوب الزامات رسمی و تعیین شده شغل خود یعنی عملکرد شغلی عمل کنند و به بیان دیگر، فقط تا آن حدی که در شرح وظایف سازمانی آنها نگاشته شده است اقدام کنند، آنگاه وزارت ورزش به کندی میتواند در جهت تحقق اهداف و اثر بخشی بهینه حرکت کند از طرف دیگر، از آنجا که عملکرد وزارت ورزش منوط به عملکرد فدراسیون ها در حوزه اثربخشی(کسب مدال و عناوین قهرمانی)؛ ارایه خدمات (باشگاههای تخصصی) و آموزش (فدراسیون ها و اماکن ورزشی) به منزله متغیر مهم در افزایش اثربخشی و بهره وری وزارت ورزش به حساب میآید لذا وجود عوامل انسانی خبره و شایسته برای ارتقای موفقیت و کارایی وزارت ورزش امری ضروری است در این خصوص به سازوکارهایی نیاز است که بتوانند عملکرد شغلی را ارتقا بخشد که از جمله این سازوکارها میتوان به صلاحیتهای حرفه ای و تعهد حرفه ای اشاره کرد. صلاحیت حرفه ای در واقع جزو لاینفک از عملکرد وزارت ورزش است.
