برای نجات فوتبال چه باید کرد؟
امروز همگان به این باور رسیده ایم که مدیریت فوتبال باشگاهی و ملی با سبک و سیاق فعلی به جایی نخواهد رسید و عنقریب در چاه ویل گرفتار خواهد شد!
این فوتبال مزاحم،پرهزینه و بی خاصیت ،بلای ورزش ما شده و رشته های دیگری که افتخارآفرین و مدال آور بوده اند، تحت الشعاع اخبار ریز و درشت و حواشی پایان ناپذیر فوتبال قرار گرفته است.
در ماهها و روز های گذشته کشتی آزاد و فرنگی قهرمان جهان شدند و مدالهای زرینی کسب کردند.
تبم جوانان والیبال ما با قهرمانی جهان به کشور بازگشت.
هندبال جوانان ما قهرمان آسیا شد. در ووشو،کاراته و پارا دوومیدانی و پارا وزنه برداری ورزشکاران ما افتخار آفرین شدند. وزنه برداری ما در حال پوست اندازی و جوانگرایی است. نصیری ۲۰ ساله ما در جمع بزرگان جهان خودنمایی کرد. تیم واترپلو ایران نایب قهرمان آسیا شد.
اگرچه تا حدودی از کشتی گیران ما تجلیل و حمایت مالی شد،امااز دیگرقهرمانان افتخار آفرین ما که سزاوار ستایش و تجلیل بودند،حمایتی صورت نگرفت. والیبالیست های جوان و قهرمان جهان ما مورد بی مهری وزارت ورزش قرار گرفتند. متاسفانه منابع مالی و امکاناتی که باید در جای درست و در رشته های مدال آور هزینه شود،در فوتبال به حراج گذاشته شده است!
پول پاشی و حراج بیت المال در تیمهای استقلال،پرسپولیس و سپاهان بیداد می کند.
بازیکنان خارجی بی خاصیت با همراهی مدیران باشگاهها و از سوی دلالها به فوتبال ایران رخنه کرده و هزینه های نجومی به بیت المال تحمیل کرده اند.
برخی از بازیکنان داخلی هم بجای دل سپردن به تمرین و بالا بردن توان جسمی،به کافه گردی ، ماشین گردی و شب بیداری ها دلخوش کرده اند.
میزان آسیب دیدگی های طولانی آنها و افت عجیب برخی دیگر از نفرات در زمین هم از بازیگوشی ها و کارهای حاشیه ای(!)
حکایت دارد.
نتایج اقدامات ناکافی باشگاهها را در تیم ملی می بینیم. فوتبال دیم و بی خاصیتی که نمی تواند پدیده ای جوان به تیم ملی معرفی کند،باید به حضور جهانبخش ها،شجاع خلیل زاده ها و رامین رضاییان های بدون تیم و پا به سن گذاشته دلخوش کند!
کار به جایی رسیده که خداداد عزیزی هم می گوید باید در این فوتبال را تخته کرد!
تاسف آور است که به صراحت بگویم : خیلی از دوستان ما که فوتبالی هم بودند بجای دیدن بازی ایران و روسیه،ترجیح دادند،مسابقات وزنه برداری را تعقیب کنند.
بسیاری از رفقا و دوستان دیگر هم که استقلالی و پرسپولیسی دو آتیشه هستند،غالبا بازیهای تیمهایشان را نمی بینند و با نارضایتی از فوتبال بی کیفیت و بازیهای ملال آور سخن می گویند.
با این اوضاع اسف بار در فوتبال چه باید کرد؟
اقدام اخیر فدراسیون فوتبال وافزایش سهمیه بازیکنان خارجی از سوی باشگاهها به زیان ورزش و به سود دلالها بود.
باید اقدامات با مطالعه و کار کارشناسی عملی شود.
اوریه در پرسپولیس علیرغم بیماری هپاتیت و یک فصل اسیب دیدگی جذب شد.
داکنز،جنپو و آدان ۳۹ ساله به شکلی عجیب و از سوی دلالها به استقلال آمدند.
در سپاهان و با حمایت فولاد مبارکه،هزینه های گزافی به کشور تحمیل و قراردادهای نجومی و پشت پرده انجام شد.
وقت آن رسیده که به جای دست دست کردن به فکر نجات فوتبال و ورزش ایران باشیم.
در قراردادهای فوتبالی باید محدودیتی قائل شویم. نحوه ورود بازیکنان خارجی باید اصلاح و پای دلالها قطع شود.
باشگاهها باید ملزم به جوانگرایی و استفاده از آنها در بازیهای هفتگی شوند و..
از طرفی شرکت های هلدینگ خلیج فارس،بانک ها ،شرکت های فولادی ، پتروشیمی ها و نفتی ها اجازه ریخت و پاش در فوتبال نداشته باشند. آنها باید بخشی از این منابع را در دیگر رشته های مهم و تاثیر گذار و مدال آور هزینه کنند. این حمایت ها مانند استقلال نباید نمایشی و پرهزینه و بدون مطالعه باشد.
جفای فوتبال به ورزش نابخشودنی و خسارت بار است. باید در این زمینه فکری عاجل و طرحی نو داشت.
