بردیم،اما نگرانی همچنان باقی است!
در مصاف با قطر به دلیل آرایش غلط در وقت نخست و تغییر تاکتیکی سریع حریف دچار لغزش شدیم. قطر در تمامی نقاط زمین نامنظم ،ضعیف و در فاز دفاعی تاثیر پذیر بود و با اولین یورش بازیکنان ما،دفاع حریف مانند پنیر سوییسی باز می شد.
اما به چه دلیل بعد از تغییر آهنگ قطر و پرس از جلو به مشکل خوردیم. قائدی و محبی دو بال کناری بودند که جلوتر از آنها طارمی و سردار قرار داشتند. زمانی که حریف به پرس روی آورد و تیم ما چهار بازیکن را در صف جلو داشت،بلافاصله می بایست ما هم مقابله تاکتیکی را در دستور کار قرار می دادیم و به پلن b روی می آوردیم. چون فاصله کریمی و عزت الهی دو هافبک میانی ما با دو وینگر کناری( قائدی و محبی) و دو مهاجم کلاسیک ( سردار و طارمی) خیلی زیاد بود. در این شرایط و با پرس حریف ،مجبور بودیم با ارسال های بلند شجاع و بیرانوند از لاک دفاعی خارج و به شکلی شرایط را عوض کنیم. تیم ما از دقیقه ۳۵ از هجمه روحی خارج و به لاک همیشگی بازگشت. قائدی و نورافکن از چپ دفاع راست حریف را تحت فشار گذاشتند.دو دفاع مرکزی حریف هم کند و ناهماهنگ بودند. عبدالکریم حسن در دفاع چپ هم نمایشی ضعیفی داشت. در وقت دوم زمانی که کریمی و عزت الهی ابتکار عمل را در میانه میدان بدست گرفتند و اکرم عفیف و معز علی مهار شدند،ورق برگشت. سرعت انتقال از دفاع به زمین حریف افزایش یافت. بازی سرعتی و نشانه گرفتن عمق دفاع آنها کلید گشایش بازی بود. اگر قدری مهاجمان ما هوشیار بودند،می توانستیم با گلهای بیشتری تیم ضعیف قطر را از پیش رو برداریم. آنچه که اسباب نگرانی شد،عملکرد سینوسی تیم ما،چیدمان غلط نیمه نخست و اخطارها و خطاهای ناشیانه و ساده بازیکنان ما بود. در بازیهای بعدی و در جلسات تمرینی و آنالیز تیم خودی و حریفان باید با آگاهی این مشکلات و نگرانی های دفاعی را رفع و رجوع کنیم.
