به جوانهای با انگیزه اعتماد کنید آقای قلعه نویی

امیدها در امارات کم کم دارند امیدوارمان می کنند. نه بخاطر 6 گلي كه به گوام زدند و يا 4گلي كه در بازي با هنگ کنگ بثمر رساندند! بلکه بواسطه نوع بازی روبه جلو بخصوص در نیمه اول که بچه ها همه کار کردند. ارسال های هدفمند از جناحین، هماهنگی وینگرها با مهاجمین، جاگیری خوب، حس جنگندگی و از همه مهمتر جسارت هافبک ها در شوت از راه دور. فکر کنم گل اول بود که مثل شوت های روبرتو کارلوس زده شد. یک صحنه هم مهاجم نوک ما با سینه توپ را را به عقب به هافبک ها داد و تیر دروازه با شوت بچه های ما دو دقیقه می لرزید. این تیم کمی با تجربه تر و با بازی‌های تدارکاتی بیشتر می تواند امید ما در المپیک باشد. میل به خواستن و انگیزه بازی کردن در این تیم موج می زند. تیم امید، روانخواه با همین تفکر امارات را هم می تواند ببرد، به شرط آنکه مربیان و بازیکنان در ذهن خود امارات را شکست بدهند! امارات در برابر بازی هدفمند بچه های ما تسلیم خواهد شد، منتهی مراقب باشیم احساساتی بازی نکنیم. این مسابقه دارای جنگ روانی است. خیلی با تفکر باید بازی کرد. برای گل زدن دستپاچه نباید شد. نباید وارد بازی های روانی اماراتی شویم. مراقب باشیم که درگیري ایجاد نکنند و در همان ابتدا کار ده نفره نشویم.
اماراتی ها استاد جنگ روانی هستند، اما بچه های ما هم با هوش و یا تجربه اند. یک بازی هدفمند و بدون شتابزدگی و با استفاده از قدرت تکنیکی، استفاده از لحظه لحظه بازی، و اینکه گل نخوردن با یک یاری منطقه ای هدف اول باشد و هدف دوم استفاده از ضد حملات سریع با ارسال های مواج و دقیق. شوت های از راه دور نیز یکی از تاکتیک ها می تواند باشد به خصوص اکر شرایط به گونه ای پیش رفت که اماراتی ها بازی تدافعی را در دستور قرار دادند.
ترکیب تیم ملی هم خیلی مهم است. به نظر روانخواه طی این چند بازی به خصوص دو بازی اخیر ترکیب خودش را بدست آورده، پس عقل سلیم می گوید دست به ترکیب برنده نزنیم.
اما هرچه امیدها امیدوارمان کردند، چرخ های تیم ملی بزرگسالان همچنان ناهمگون می چرخد و صدای خشک چرخدنده هاي آن بدجوری آزار دهنده شده است. تیم ملی پویا و با نشاط نیست ، هارمونی ندارد، خط دفاعی ما خيلی پرنوسان و کند حرکت می کند، برخی بازیکنان پا به سن گذاشته از سر سیری جوری حرکت می کنند که در پایان بازی اتوی زلفشان دست نخورده است. عرق برخی از این بازیکنان را هنوز ندیده ایم، مقایسه کنید با تیم 98 فرانسه که وقتی بین دونیمه تیم به رختکن می آمد لباس خودشان را در می آوردند تا کمی خشک شود و بیشتر مواقع لباس خود را عوض می کردند. تصاویر استیلی، دایی، باقری، مهدوی کیا، خداداد و حتی عابدزاده را در صفحات آرشیو ببینید و مقایسه کنید با تیمی که مقابل تاجیکستان اتو کشیده داخل زمین رفت و بدون اینکه خط اتوی لباسشان تا بردارد، برد را با مساوی تقدیم تاجیک‌ها کرد و ندیدم یکی شان اخم کند! انگار رفتن به فینال کافا هنر بزرگی است که دوستان شادمانی می کنند.
امیر قلعه نویی اگر بعد از جام ملت ها برای هر بازیکن یک رقیب جوان با انگیزه می تراشید، اگر در برخی بازیها از پیام نیازمند و جوان‌ترها استفاده می کرد و اگر توجه به جوان‌ها را از حرف به عمل در می آورد امروز اینقدر اسیر ناز و کرشمه اشباع شده های تمام شده نبود. هنوزهم زمان داریم آقای قلعه نویی! در مقابل افغانستان و تاجیکستان بهتر نبود تیم کاملا متحول شده و جوان را بازی می دادید. حتی در فینال امروز برابر ازبکستان اعتقاد داریم 70 درصد تیم راباید جوان ها تشکیل بدهند! چرا كه آن وقت، اگر هم ببازیم، چیزی را از دست نداده ایم. اما بعد به شهامت شما تبریک می گوییم و حمایت می کنیم تا در یکسال باقی مانده 50 درصد تیم را جوانان باانگیزه تشکیل دهند.