تداوم اشتباه در واگذاری سرخابی‌ها!
علی رغم تذکرات قبلی، مبنی بر روش نامناسب واگذاری دو باشگاه سرخابی که در واقع رهاسازی توسط دولت است و تهدیدی تاریخی برای هر دو باشگاه و هواداران آنها محسوب می‌شود،دلایل زیر نشان می‌دهد که همین روش نادرست و غیر اصولی هم با اشکالات عمده‌ای روبروست:
۱- افزایش قیمت ۱۱۰ درصدی عرضه سهام با توجه به عدم استقبال خریداران در گذشته و کاهش قیمت سهام آنها، نشان از درآمدزایی دولت از طریق واگذاری برای پرداخت بدهی و دیون قبل دارد که گویا سازمان خصوصی سازی متوجه این موضوع نیست که شرایط برای واگذاری بدین روش مهیا نیست.
۲- بر خلاف سایر کشورها که دولت با ارائه وام‌های بلند مدتِ کم بهره و امکاناتی نظیر زمین و ورزشگاه، در فرآیند خصوصی‌سازی و حرفه‌ای‌سازی باشگاه‌ها نقش حمایتی و تسهیل‌گری ایفا می‌کند، این وظیفه مهم کلا به فراموشی سپرده شده و در این فرآیند هیچ بسته حمایتی و انگیزشی دیده نمی‌شود.
۳- احتساب سود ۲۳ درصدی؟!
با این حساب استقلال در ۶ سال باید در کل ۱۴۸۶ میلیارد و سالانه حدود ۵۲۵ میلیارد و پرسپولیس در کل ۲۱۱۶ حدود ۶۰۰ میلیارد تومان قسط پرداخت کنند. علاوه بر هزینه‌های جاری باشگاه (که رقمی بیش از همین عدد است و روند افزایشی دارد) تامین آنها با توجه به عدم درآمدزایی باشگاه‌ها از محل حق پخش و بازارپردازی و … اساسا امکان پذیر نیست.
۴- با توجه به عدم تعادل در میزان درآمد باشگاه‌ها با پرداخت اقساط و هزینه‌های جاری عملا فیرپلی مالی رعایت نخواهد شد. لذا کسب مجوز حرفه‌ای هم بسیار سخت و درآمدهای ناشی از حضور در رقابت‌های آسیایی کور می‌شود.
۵- در باشگاه‌های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس هواداران به عنوان مالکان اصلی باشگاه باید سهم حداکثری داشته باشند. با واگذاری سهام عمده به شرکت‌های تجاری و خصولتی این اصل مهم هم رعایت نشده و این عدم تناسب خود چالش‌آفرین خواهد بود.
