تفاوت مدل جوانگرایی در بارسلونا و پرسپولیس کارتال!
یکی از مباحثی که گروه درویش در پرسپولیس، آن را به گمان نگارنده برای فرار از فشار هواداران مطرح می کنند، برنامه فصل نقل و انتقالات با محور جوانگرایی درتیم است، که البته در این موقع سال هیچ تیمی به دنبال ساختار جدید، آن هم به صورت عملی نیست و پرسپولیس يك بازی دیگر دارد که باید آن را ببرد تا در صورت لغزش سپاهان جایگاه دومی خود را تثبیت كند. البته بسیاری فکر می کنند که کلید تفكر جوانگرایی به یکباره در تیم قرار است كه رخ بدهد. درحالیکه تحقق ای کار یک اشتباه استراتژیک بزرگ است. جوانگرایی که اکنون در اکثر باشگاه‌های معتبر دنیا رخ داده و یا می‌دهد، براساس یک پلان ۵ ساله شکل گرفته است و نه یک ساله (قابل توجه آنهایی که برای پرسپولیس نسخه می پیچند ) این موضوع در بارسلونا از رمان روی کارآمدن ژاوی کلید خورد. و البته یکی از دلایل اصلی آن هم به تعبیر خودمانی توفیق اجباری بحران مسائل مالی و دستمزدهایی بود که بارسا برای سوپر استارهایی مانند نیمار، مسی و پرداخت می کرد. برخلاف رئال مادرید که همچنان بدنبال سوپر استارهایی (البته جوانترها) مانند بیلنگهام، وینی، امپابه و … می باشد.
گابی، فاتی، پدری و … البته استارت این موضوع از چند سال پیش کلید خورد و البته با اصلاح قراردادها به میان مدت و بلند مدت کار برای ظهور یک تیم جدید، و با یک سرمربی کار کشنه تر از ژاوی آغاز شد. در واقع اگر پروسه جوانگرایی در تیمهایی نظیر بارسا، من یونایتد و … که مدل ناموفق آن، تا به امروز بوده است برای هواداران پرسپولیس تشریح شود آنگاه آنها متوجه خواهند شد که آنچه پشت اسم لیست کارتال، پنهان شده است، همان تفکر فوتبال علی اصغری است. والا بازیکنان جوان باتوجه به سن کم آنها، هنوز در سن آموختن هستند و این تیم هنوز به بلوغ بازیکنان جوان خود نرسیده، که همین امر امتیاز بزرگی برای باشگاه پرسپولیس است. اما وقتی به لیست برخی از رسانه ها در رابطه با پرسپولیس نگاه می کنیم، چیز دیگری را می بینیم. اخباری ۳۳ ساله، احمد زاده ۳۳ ساله، امیری ۳۸ ساله، عالیشاه ۳۳ ساله، علیپور ۳۱ ساله و … چه چیزی می‌خواهند از کارتال بگیرند. پورعلی گنجی. میلاد محمدی و … که دیگر چیزی برای پرسپولیس نمی ماند! و در آخر هم اینکه، پرسپولیس با این سبک سنتی و با این دست فرمان، پرسپولیس به جز ضر و خود فریبی چیزی عایدش نخواهد شد.
