تیمی که خوب بازي نمی کند!

در دوره ای که رفتن به جام جهانی با توجه به ازدیاد سهمیه قاره آسیا ساده ترین کار ممکن بنظر می رسد، تیم ملی فوتبال کشورمان علیرغم بضاعت خوبی که دارد، خوب بازی نمی کند! و این خوب بازی نکردن تنها مربوط به بازی با قرقیزستان هم نمی شود! ما در جام جهانی قطر هم خوب نبودیم، همانطور که در رقابتهای جام ملت های آسیا عملکرد خوبی نداشتیم! هر چند که اعضای کادر فنی و افراد نزدیک به آنها می خواستند به علاقه مندان به فوتبال بقبولانند که تیم ملی ایران خوب نتیجه گرفته است! فوتبال نتیجه گرایی که در آن اصلا به خواسته اهالی فوتبال مبنی بر زیبا بازی کردن همراه با نتیجه هیچ توجهی ندارد! درست مانند بازی با قرقیزستان که اگر چه تیم ملی فوتبال ایران یک بر صفر برنده آن بازی شد، اما نوع بازی ملی پوشان هیچ کس را راضی نکرد! بازیکنانی که بیشتر از اینکه در خدمت تیم ملی باشند، در خدمت خودشان بودند! بازیکنانی که می بایست در اوج آرامش بدنبال نتیجه گیری و ارائه فوتبال زیبا می بودند، چنان عصبی در زمین ظاهر شدند که نصف خودشان هم نشان ندادند! بازیکنان تیم ملی در دیدار برابر قرقیزستان نشان دادند نه پتانسیل تیمی خودشان را می شناسند و نه به نقاط ضعف و قدرت حریف درجه دوم خود آگاهی کامل دارند! وقتی در بازی با قرقیزستان بهترین بازیکن ما از نگاه دوست و دشمن علیرضا بیرانوند می شود این دیگر نگفته معنایش مشخص است! بپذیریم که اگر علیرضا آن موقعیت تک به تک را از حریف نمی گرفت واقعا چه اتفاقی می افتاد؟ امیر قلعه نویی و همکارانش که بعد از بازیهای قطر، این تیم را به امان خدا رها کرده بودند، برای گریز از انتقادات احتمالی چند بازیکن جوان را برای حضور در دیدارهای مقدماتی جام جهانی 2026 به ترکیب تیم ملی اضافه کردند، بازیکنانی که هیچ تغییری در نوع بازی تیم ملی بوجود نیآوردند! تا جایی که باز چشمان مان برای گلزنی به ساق های طارمی و آزمون دوخته شده بود و چنانچه طارمی آن گل را بر اساس نبوغ فردی خود نمی زد، امروز مشخص نبود که مربیان تیم ملی چه دفاعی داشتند که از عملکرد خود بکنند! در آنالیز تیم حریف باز هم مشکل را به چشم دیدیم، آنهایی که بر روی نیمکت تیم ملی نشسته و مدعی آنالیز تیم های بزرگ دنیا در جام جهانی بوده و هستند، باز نشان دادند که در آنالیز تیمی چون قرقیزستان ناتوان بوده و این را می شود با یک نگاه اجمالی به بازی با قرقیزستان به خوبی متوجه شد! شاید عدم بازی کردن در ورزشگاه آزادی یکی از دلایل اصلی خوب بازی نکردن تیم ملی باشد، که هست، اما حالا که زمین ورزشگاه آزادی آماده نیست، چه باید کرد! بازی در زمین ناهموار ذوب آهن که بدون شک بر روی کیفیت بازی دو تیم تاثیر خودش را گذاشته بود، باز دلیل موجهی برای عدم خوب بازی نکردن تیم ملی نیست، چرا که این زمین را امیر قلعه نوعی و همکارانش از قبل دیده و آن را برای بازی تائید کرده بودند، پس دیگر جای هیچ گلایه ای را باقی نمی گذارد! هنوز هم اعتقاد ما بر این است که اطراف تیم ملی شلوغ است، هر چند که مسئولان فدراسیون از این شلوغی دفاع کرده و اعتقاد دارند که نیمکت تیم های دیگر شلوغ تر از ماست، اما تفاوت های دیگر را نمی بینند! البته سکوت مسئولان فوتبال هم در این خصوص در نوع خود جالب توجه است! آنجایی که آنها هیچ اظهار نظری نمی کنند تا کادر تیم ملی بر این باور باشند که فدراسیون فوتبال از عملکرد آنها رضایت کامل را دارد! در شرایطی که شاید اصلا چنین چیزی صحت نداشته باشد. با این حال همه علاقه مندان به فوتبال، در انتظار بازی سه شنبه 20 شهریور ماه تیم ملی در مقابل امارات در العین نشسته اند، تا بلکه در آن زمین خوب یک بازی خوب تر همراه با نتیجه دلخواه را از بازیکنان تیم ملی فوتبال کشورمان ببینند که امیدواریم این اتفاق بیفتد.