جرم و پاداش بلد بودن زبان!

وقتی در قبال این همه خانه نشینی و کنار ماندن بزرگان والیبال سکوت می کنیم! هنگامی که نسبت به جولان آدمهای غیر والیبالی بی تفاوت می مانیم! و هزار و یک سوژه دیگر را برای اصلاح امور نا دیده می گیریم و … انتقاد از حضور فعال بانوی جوانی که ریزه کاریهای اجرایی و اداری والیبال بین المللی را می داند، فدا کردن اصل در مقابل فرع است. منطق حکم‌ می کند، همراه کاروان‌های اعزامی افرادی حضور داشته باشند که‌چم‌و‌خم سفر و حصور در محافل را بدانند، لذا اگر مدیران باشگاه فولادسیرجان ایرانیان برای خبرنگاران تره هم خورد نمی کنند، تقصیر مریم‌ حسابی نیست که تبدیل به چهره ای شناخته شده و تاثیر گذار شده است. پس به جای زدن ایشان، در جست و جوی این واقعیت ‌تلخ قلم بزنیم، که فلان آقای غیر والیبالی زیر آبی رو، چه بر سر والیبال آورده و چگونه با جارو کردن زیر پای استخوان خورد کرده های عاشق، یورتمه سواری کرده است. دنباله آن سکوت عمدی یا مصلحتی چنین روزگاری را به وجود آورده، که حتی نقد و حرف درست را هم بر نمی تابند!
اعتقاد داریم در والیبال باید چشمها را شست! و به عمق مسائل پرداخت وگرنه با نگاه‌های سطحی عزت خود و اعتبار دیگران را خواهیم برد!