جوانان ژیمناست رفتند، حاشیه ها چه زمانی خواهد رفت؟
بالاخره پس از بیم و امید بسیار، اعضای تیم ژیمناستیک هنری جوانان راهی فیلیپین شدند تا در یک میدان مهم با رقبای جهانی خود به رقابت بپردازند.
مسئولین فدراسیون ژیمناستیک که طی دوران طولانی مدت حضور در دایره محدود قدرت با بهره گیری از ابزارهای مختلف مدیران بالا دستی ورزش را به انفعال کشاندند اینبار متوجه شدند، تهدیدات شان در میان مقامات فعلی وزارت ورزش خریدار ندارد. نفر اول این فدراسیون که تا چندی پیش از هر فرصتی برای انجام مصاحبه و مقصر جلوه دادن وزارت ورزشی ها استفاده می کرد تا آنها را نیز وادار به عقب نشینی کند بالاخره این حقیقت را دریافت که ممکن است رویارویی با وزارت ورزش بدون هزینه نباشد. هزینه هایی که در گام اول با تقلیل میزان حمایت از فدراسیون نمود عینی پیدا کرد و در ادامه، پیامدهای آن موجب بازماندن ورزشکاران از برخی رویدادهای داخلی و خارجی خصوصا رقابت های جهانی بزرگسالان شد. این اتفاقات تلنگری بود تا زمزمه نارضایتی در میان ورزشکاران مجال ظهور پیدا کند. بیم و امید جوانان در آستانه مسابقات جهانی و بلاتکلیفی در برزخ ماندن یا رفتن، واکنش هایی را به همراه داشت. این واکنش ها البته بدون هماهنگی با فدراسیون نبود چرا که آنها سعی کردند بطور غیر مستقیم و از زبان برخی رسانه ها مصاحبه های هماهنگ شده ژیمناست های جوان را منعکس و به اصطلاح، توپ را به زمین وزارت ورزش بیندازند. در این باب، از دست اندرکاران فدراسیون انتظاری نیست بلکه تعجب از برخی دوستان رسانه ای بود که بدون توجه به مسببین اصلی فضای به وجود آمده، و عملا در زمین آنها بازی کردند. همان کسانی که طی سال های طولانی مدت مسئولیت و در دوره های مختلف، تقریبا با اغلب مسئولین وزارت ورزش دچار چالش بوده اند. بنا براین چالش های اخیر فدراسیون یادشده منحصر به امروز و دیروز و این وزیر و معاونین فعلی نبوده و نیست، بلکه سال هاست شاهد کشمکش های بی پایانی از ناحیه مشخص با مسئولین گذشته تا امروز بوده ایم. به عبارت دیگر اگر قرار باشد کسانی در رابطه با مشکلات و حواشی ژیمناستیک سرزنش شوند همانا مسببان اصلی اوضاع پر تنش چند سال گذشته خواهند بود. کسانی که گویا هنوز از عواقب اختلافات درس نگرفته و هر بار سناریو تازه ای می نویسند.
بدیهی است در این مقال قصد جانبداری از وزارت ورزش را نداریم و ایضا معتقدیم اعزام بدون استرس ورزشکاران به مسابقات برون مرزی حق آنهاست اما اینکه جای مقصر واقعی با افراد و عوامل دیگر تخلیط شود،. موجب تعجب است. با اندکی درنگ و تامل به سادگی می توان مرکز اصلی بروز و حواشی رشته ژیمناستیک را شناسایی کرد. جایی که طی هشت سال گذشته منشا اغلب ایجاد اختلاف بوده است. تا زمانی که پاره ای اصلاحات در آن مرکز انجام نشود چه بسا کشمکش ها تا نابودی آرزوهای قهرمانان ژیمناستیک ادامه پیدا کند. اینکه چرا اعضای مجمع فدراسیون مهر سکوت بر لب زده و هیچ صدایی از آنها شنیده نمی شود جای تعجب ندارد. اینکه حفظ کرسی فدراسیون تا چه زمانی و به چه قیمت ادامه خواهد یافت هم روشن نیست اما یک موضوع کاملا روشن است و آن اینکه اداره یک فدراسیون با چنین خط سیر و سیاست، جز خسران پیامد دیگری به همراه نخواهد داشت.
