جولان دلال ها حاصل مدیریت فشل در فوتبال ما!
این روز ها یکی از دغدغه های علاقه مندان فوتبال این است، که چرا مدیران فوتبالی ما نمی توانند مربیان بزرگ، نامی و کارنامه دار را به کشور بیاورند. اساساً آیا نبود پول در فوتبال ما، عاملی است تا به مانند کشورهای حوزه خلیج فارس نتوانیم بازیکنان و مربیان بزرگ را به کشور بیاوریم؟ با نگاهی به قراردادهای مربیان در سایت های معتبر، آگاه می شویم که نه تنها این حرف صحیح نیست، بلکه پولی که در کشور ما به این مربیان پرداخت می شود چند برابر قیمت واقعی آنها و استانداردهای جهانی و منطقه است.
بعنوان مثال حدود یک ماه پیش بود در خبرها داشتیم که مدیران استقلال بدنبال عقد قرارداد با «*فابیو کاریله*» مربی برزیلی رفته اند و حتی اعداد و ارقام این انتقال ۱/۲ میلیون یورو برای سرمربی بعلاوه ۴۰۰ هزار یورو برای دستیاران وی اعلام شد! اما در روزهای گذشته مطلع شدیم «کاریله» با عقد قراردادی در حدود ۳۵۰ هزار یورو به «ویتوریا» برزیل پیوست!
شاید با خود فکر کنید که مربیان و بازیکنان خارجی برای آمدن به ایران مبلغ بیشتری را طلب می کنند، اما واقعیت اینطور نیست بلکه عواملی همچون: دلالیسم، حق واسطه گری، عدم آگاهی و عدم سواد کافی مدیران باشگاه ها و … علتی است برای چند برابر شدن مبالغ مربیان خارجی.
البته این مورد محدود، به یک باشگاه و دو باشگاه بر نمي گردد و تقریباً در اکثر قریب باتفاق فوتبال ما به وقوع می پیوندد؛ که آخرین آن «گاریدو» سرمربی سابق قرمزهای پایتخت بود، که با مبلغی در حدودد۱/۳ میلیون یورو به پرسپولیس پیوست (مطابق صورت مالی مندرج در سایت کدال ۶۶ میلیارد تومان معادل ۱/۳ ميليون یورو نرخ ارز وقت)، اما پس از جدایی از سرخ ها با عقد قرارداد ۳۰ هزار یورویی در ماه به «اتحاد لیبی» پیوست(حدودا یک چهارم مبلغ پرسپولیس) حال در این وانفسای مدیریتی، امید آن می رود که با کنار رفتن مدیران هزینه، ناکارآمد و بی سواد همچنین اضافه شدن مدیران جوان، متخصص و کارآزموده به بدنه فوتبال، کمتر شاهد این بی بند و باری مالی در باشگاه هایمان باشیم. قدر مسلّم مدیری که به زبان انگلیسی تسلط کافی ندارد و الفبای قراردادهای بین الملل را هم بلد نیست چطور می تواند دست دلالان خون آشام را از فوتبال کوتاه کند!!!
