حذف تیم نوجوانان و بهانه تراشی های تازه!
حذف تیم ملی نوجوانان در مرحله مقدماتی و شکست در مقابل عمان و تاجیکستان تلخ و گزنده بود. حتی در جمع ۴۸ تیم صعود کننده به جام جهانی هم نتوانستیم جایی برای خودمان دست و پا کنیم. در این رقابتها کره،ژاپن و استرالیا و…هم حضور نداشتند و شکست سنگین مقابل تیمهای درجه سوم آسیا هم نشان داد تا چه اندازه در فوتبال پایه دچار نزول و افول شده ایم. این راه غلط را سالیان متمادی پیموده و در بی بیراهه قدم گذاشته ایم. انتخاب غلط، مدیران چسبیده به صندلی ریاست و حمایت از افراد امتحان پس داده و رفوزه نتایجی اینچنینی در بردارد. حالا آقای وزیر در اقدامی تکراری رییس فخیمه فدراسیون را به ساختمان سئول فراخوانده تا جوابگوی این افتضاح تاریخی باشد! اینگونه رفت و آمدهای تکراری و نخ نما شده را بیش از نیم قرن در باره شکست ها و ناکامی های تیم امید تجربه کرده ایم،بی آنکه از این حذف شدن ها درس بگیریم! از تشکیل کمیته های دلایل شکست در سنوات گذشته در مجلس و سازمان تربیت بدنی آن دوران تاکنون چه عبرت هایی گرفتیم که حالا در صدد عیب یابی جدید در دفتر دنیا مالی هستیم.
آقای وزیر: رفقای حاضر در فدراسیون پس از فاجعه آفرینی در تیم نوجوانان ،درصدد تحمیل افراد جدید در تیم امید هستند. این فاجعه در شرف تکوین است. لطفا آب رفته را بجوی بازگردانید و اجازه ندهید یک عده آدم های تکراری و امتحان پس داده،بار دیگر تیم امید را به قهقرا ببرند و مانند دو سال پیش رفیق و رفقای خود را به این تیم تحمیل کنند. اگر تیم جوانان به اندک توفیقی دست یافت،به دلیل حمایت همه جانبه و مالی افراد دیگری خارج از حوزه فدراسیون بود،که حاضر نیستند نامی از آنها برده شود( پیشنهاد می کنیم وزیر محترم ،مربی تیم جوانان- حسین عبدی را دعوت و شمه ای از مسائل پشت پرده تیمش را بیان کند تا مشخص شود در فدراسیون چه می گذرد! اینها برای کار نکرده و حمایت انجام نداده هم افراد غیر مسئول را به تیم جوانان تحمیل کرده و از انجام امور جاری و اولیه هم طفره می رفتند و… متاسفانه با ندانم کاری و رفیق بازی ،استعداهای آینده فوتبال ایران در تیم نوجوانان به هدر رفت. اگر هوشیار نباشیم این آوار بر سر تیم امید خراب خواهد شد و باز قصه های تکراری روح و روان علاقمندان را آزار خواهد داد. این قصه پر غصه بلایی است که با انتخاب غلط و راه پرمساله در انتخابات ریاست فدراسیون برگزیدیم و باید تاوان آن را هم با تمام تلخی تحمل کنیم.
