حریق در برابر المحرق!
باخت استقلال برابر الوصل و المحرق و نتایج بد سپاهان و تراکتور در مسابقات باشگاهی آسیا و اوضاع اسفناک پرسپولیس در لیگ برتر بیانگر افت محسوس و سیر عقبگرد در فوتبال ما است. امروز حتی توان مقابله با تیمهای درجه
سوم آسیا را هم نداریم و الحسین اردن و المحرق بحرین هم نسخه تیمهای ما را پیچیده و معایب مدیریتی و راهبردی فوتبال ما را عیان می کنند. به بهانه حضور بهتر نمایندگان ایران در جام باشگاههای آسیا،بی جهت مسئولان- مجوز پول پاشی- و حضور بیشتر بازیکنان خارجی را صادر کردند،تا مدیران نابلد با همکاری دلالها کلاه گشادی سر هواداران بگذارند!
داکنز،جنپو،آدان و منیرحدادی ناآماده با قراردادهای نجومی به استقلال پیوستند. ساپیتنو هم با وساطت دلالها و حمایت تیم رسانه ای به استقلال تحمیل شد. قراردادهای اغلب بازیکنان سپاهان سر به فلک کشیده و پول باد آورده از صنعت فولاد به پای بازیکنان ریخته شده است! در پرسپولیس حکایت بازیکنان رنگ و بوی دیگری دارد.
اوریه،اورونوف و بیفوما انگار برای تفریح و خوشگذرانی ، شب زنده داری و کافه گردی به ایران آمده اند. بقیه بازیکنان داخلی هم با آسیب دیدگی های طولانی و زندگی های شخصی روزگار سپری می کنند.کسی برای هواداران تره هم خرد نمی کند. مهم پولهای کلانی است که به جیب می زنند.باشگاهها هم به درمانگاه تبدیل شده و برای آنها بازی کردن خیلی مهم نیست! حیف این همه پولهای بی حساب و کتاب که در فوتبال هزینه شده و آتش به جان هواداران زده است. نمایندگان مجلس که طی روزهای گذشته مدیران این باشگاهها را فراخواندند،بجای طرح سوالات نابجا و تخصصی که در حیطه مسئولیت آنها نیست،باید به موضوع مهم قراردادهای سر به فلک کشیده و میلیاردی آنها ورود کنند.
چه کسی اجازه داده تا مدیران شرکت های هلدینگ خلیج فارس،بانکها و فولاد مبارکه تا این حد حاتم بخشی کنند و پول بیت المال را به چاه بریزند. مدیرانی که با تفکر سیاسی وارد حوزه فوتبال شده اند،دلشوره هواداران را ندارند. برخی از آنها در پی کسب کرسی های بالاتر در مجلس و شوراها هستند و فهم درستی از مدیریت فوتبال باشگاهی ندارند.
بارها گفته ایم که این فوتبال بلای جان ورزش شده و ورود مربیان و بازیکنان خارجی بی کیفیت لطمات شدیدی به باشگاهها وارد کرده است. به نظر می رسد برای رهایی از این گرداب و جلوگیری از هدر رفت بیت المال ،لازم است نظام باشگاهداری را اصلاح و نگاه سیاسی را از ورزش دور کنیم. برخی فوتبال را طعمه قرارداده تا به منافع سیاسی برسند و از این رهگذر دلالها هم منافعی کسب کنند. تعطیلی این نوع فوتبال پرهزینه،بی نتیجه و پرحاشیه به جهات مختلف به نفع ما است. این پولها را می توان در آکادمی ها و فوتبال پایه هزینه کرد و صرف احداث ورزشگاهها و زمین های چمن کرد.
