دوومیدانی ایران مسیرش را گم کرده است!
اشک های حسین رسولی ملی پوش پرتاب دیسک ایران و آسیا را در فضای مجازی دیدیم و آن را با لبخندهای دائمی احسان حدادی که در دوران قهرمانی اش، تمامی امکانات فدراسیون دوومیدانی را در دوران مدیریت های مختلف آن بنام خود مصادره کرده بود، مقایسه کردیم و گفتیم که مگر می شود، مدیری تا این اندازه گذشته اش را بدست فراموشی سپرده باشد. در همین ارتباط با یکی از روسای قبلی فدراسیون دوومیدانی همکلام شدیم و او حرف هایی را به زبان آورد که به جز تعجب هیچ چیز دیگری را باقی نگذاشت. اینکه ماهیانه هزاران دلار برای احسان حدادی در فدراسیون های مختلف هزینه می شد تا آب در دل ایشان تکان نخورد. اینکه تمامی امکانات فدراسیون در اختیار ایشان قرار داشت و اینکه همه فعالیت های فدراسیون یکطرف بودند و سرویس دهی به احسان حدادی هم در طرف دیگر آن! البته روسای دیگر فدراسیون دوومیدانی هم نظیر چنین ادعاهایی را داشتند، که در نوع خود فقط جای تعجب داشت و متاسفانه همه این هزینه ها برای ورزشکاری آن روزها صرف می گشت، که اگر برای دیگر استعدادهای این رشته در ایران هزینه می شد، امروز شرایط دوومیدانی ما آن چیزی نبود که در حال حاضر هست! اما اینکه چرا احسان حدادی همه آن روزها را فراموش کرده است، این جای بررسی بسیار دارد، البته اهالی دوومیدانی نظری به غیر از این دارند و معتقدند که این شرایط موجود دوام چندانی نخواهد داشت و بزودی زود برای نحوه مدیریت این رشته تصمیم گیری بعمل خواهد آمد، چرا که با این شیوه مدیریت در دوومیدانی در میادین آسیایی هانگژو و المپیک لس آنجلس باید به جای کسب مدال، تنها آرزوی آن را داشت و این نوع تفکر دقیقا مغایر با تفکری است که وزیر ورزش و جوانان برای کسب مدال های خوشرنگ از این دو میدان بزرگ، دارند.
