دوومیدانی روزهای پر چالشی دارد!

مربی دوومیدانی معتقد است که احسان حدادی در فدراسیون برای خودش امپراتوری ساخته و به همین دلیل هم به انتقاد از رفتار‌ها و شیوه مدیریت او پرداخت.
روح الله گلستانی که از مربیان بزرگ و سازنده دوومیدانی کشور می باشد پس از عدم اعزام دوومیدانی کاران به قهرمانی آسیا به انتفاد از احسان حدادی رئیس فدراسیون پرداخته و می گوید: ۷۰ درصد بودجه فدراسیون در گذشته برای احسان بود و او دنیا را در VIP دیده، نه در فقر!. مجید کیهانی رئیس فدراسیون دوومیدانی توی سر خودش می زد که حدادی به من فشار آورده که باید 70 درصد بودجه فدراسیون را به من بدهید تا قول مدال بدهم ولی گرفت و مدال هم نیاورد و …! در حالیکه فدراسیون اعلام کرده صادر شدن دیر هنگام روادید، سفر به هنگ‌کنگ را لغو کرده، بسیاری بر این عقیده هستند که مسئولان برای کاهش هزینه‌های خود تصمیم گرفتند از این رقابت‌ها چشم پوشی کنند. این پیشکسوت دوومیدانی اضافه می کند: برای یک مدال حدادی هزینه کلانی صورت گرفت پس چرا ۱۰ ورزشکار را برای اعزام به صحرانوردی حمایت نکرد و بهانه آورد؟! من امید زیادی به احسان حدادی داشتم چرا که بسیار به او علاقمند بودم، اما در این مدت که رئیس شده، هیچ کاری انجام نداده است. من او را بسیار دوست دارم و به او احترام هم می‌گذارم؛ هرکسی جایگاه خودش را دارد و اگر کسی نگاه منفی به دوومیدانی داشته باشد را دیگر دوست ندارم. من اگر به فکر منافع خودم بودم آن همه منابع مالی‌ام را از دست نمی‌دادم و هنوز هم برای من دوومیدانی اولویت است و همه زندگی ام را برای آن داده‌ام. با احترام به استاد گلستانی همین ابتدا عرض می کنیم که وقتی یکی مثل مجید کیهانی اینگونه توی سر خودش می زده و البته بقیه مدیران فدراسیون هم، کم از کیهانی نبوده اند انتظار دیگری باید می داشتند؟! اتفاقا وقتی حدادی کاندیدای فدراسبون شد همین تذکر را یه خانواده دوومیدانی داديم. اینکه احسان حدادی فدراسیون را متعلق به خود می دانست و براین باور بود که دوومیدانی بنام وی کلید خورده است. همیشه عادت داشت که با فشارهای رسانه ای مسئولین را در تنگنا قرار دهد تا هرچه می خواهد و آنجه می گوید باید انجام شود. نوشتیم که وی با همبن تفکر اگر اینطرف میز قرار گیرد دوومیدانی روزهای پرچالشی خواهد داشت. دوستان گفتند اگر رئیس شود احساس مسئولیت می کند و با اعتبار خود هم به قهرمانان سروسامان می دهد هم بودجه جذب می کند اما داستان احسان حدادی داستان آن تک فرزندی است که در ناز و نعمت بزرگ شده و هرچه اراده می کرده در اختیارش بوده ولی به یکباره به او یک خانه نیمه کاره داده اند و بودجه ای مشخص و انتطار دارند فرزندان این خانواده را سروسامان بدهد و هزینه درس و تحصیل و زندگی و مسافرت و ….را برایشان فراهم کند و قهرمان هم تحویل دهد. او که از سال 2005 به بعد با قهرمانی در امیدهای جهان وارد دنیای حرفه ای و لاکچری شد بدون توجه به حال و روز خانواده حالا برایش خیلی دشوار است که این خانواده را با بودجه ای که حداقل نصف آن قبلا هزینه خودش می شد همه انتظارات را برآورده کند بدون آنکه یک روز یک هیات را اداره کرده باشد یا یک تیم محلی را در قهرمانی کشور مدیریت کند در راس مدیریت فدراسیون قرار گرفته است. او قهرمان المپیک ما بود تا قبل از ریاست ولی بعد ریاست او مدیری است که باید پاسخگو باشد و به نظر تحمل اینکه یک نفر انتقاد کند را ندارد چه رسد به فردا که قهرمانان در اردوهای ملی هزار و یک انتظار دارند و انتظار رسانه ها و افکار عمومی از او دیگر انتظار نایب قهرمان المپیک نیست. آیا تحملش را دارد؟! البته خصوصیات شخصی اش مثل غرور و خود بزرگ بینی و …را هم به اینها اضافه کنید تا ببینید چه حال و روزی در انتظار وی و دوومیدانی هست. براین باور بوده و هستيم که او به درد این کار نمی خورد و کاش یک پست تشریفاتی در ورزش در حد مشاور کمیته المپیک یا وزیر ورزش به وی می دادند تا هم شخصیت قهرمان المپیک حفظ شود و مثل حسین رضا زاده نشود و هم دوومیدانی دست یک مدیر با کفایت و با پوشیدن کفش های آهنی و اراده ای قوی بیفتد. باید فدراسیون را به یک مدیر کارکشته و امتحان داده می سپردند! حتما خاطرتان هست که وقتی قهرمانان تیم ملی در سخت ترین شرایط با هزینه های شخصی در زیر پله های ورزشگاه آفتاب انقلاب آماده می شدند وی در بلاروس و روسیه و اروپا و آمریکا خودش اردو می زد هزینه مربیان اختصاصی را هم به خودش می دادند تا تمام سال هرجور دلش مي خواست در هر نقطه جهان با هر مربی و در هر کمپی که مناسب بود تمرین کند و ماحصل دو دهه سرمایه سوزی دوومیدانی به قول استاد گلستانی یک مدال نقره المپیک لندن بود و تمام! بازهم او را مقصر نمی دانیم ، مقصر سیستم فشل مدیریت در فدراسیون و کلان ورزش کشور بوده است. بعد از آن فقط نمایش می داد و در رسانه ها ( دوسه رسانه ) مانور می داد. بزرگانی مثل حسن تفتیان بارها صدای اعتراض شان بلند شد که چرا فقط حدادی! اما هیچکدام از متولیان جرات مقابله با حملات احتمالی حدادی را نداشتند! میز و صندلی را خیلی بیشتر این ها دوست داشتند و دارند. الان هم خدمت مدیریت کلان ورزش كشور عرض می کنيم که در بازی‌های آسیایی ناگویا اوضاع وخیمی در انتظار دوومیدانی است تا دیر نشده فکری بحال این رشته پر مدال كنيد!