رقابتهای پرهزینه و کم اثر!
چهار تیم مدعی فوتبال باشگاهی در رقابت نقل و انتقالات با هزینه های گزاف ،گوی سبقت از هم ربوده اند. جذب بازیکنان پا به سن گذاشته که اغلب مانند هندوانه دربسته می مانند و از آمادگی لازم دور هستند،یقینا در هفته های اولیه نیمکت نشین خواهند بود. پرداخت های بی حساب و کتاب و نجومی در روزهای پایانی بازار نقل و انتقالات که عمدتا برای خاموش کردن اعتراضات هواداران صورت می گیرد.
برخی از نفرات خارجی جذب شده،به لحاظ جسمانی از سنگینی وزن رنج می برند.مشخصا این نفرات باید یک دوره کامل بدنسازی و تمرینات آماده سازی را پشت سر بگذارند و از هفته های پنجم لیگ در ترکیب قرار گیرند.
سحرخیزان بازیکن خوش آتیه و جوان با قراردادی پایین به باشگاه روسی فروخته می شود و سال بعد با چند برابر و پولی نجومی به استقلال می آید. آلوز که گفته می شود با تراکتور سازی قرارداد دارد،به یک باره به سپاهان ملحق و مناقشه ای تازه آغاز می شود.درست مانند پرونده بیرانوند که صدور حکم او یک سال و اندی به درازا کشید وحالا که حکم محرومیت ۴ ماهه او صادرشده،تراکتور برای یافتن جانشین بیرانوند به فراست افتاده است. از طرفی حضور این همه بازیکن خارجی پا به سن گذاشته،قطعا آثار مثبتی نخواهد داشت . دورسون بازیکن پرسپولیس نمونه بارز این نوع قراردادها است که امروز برای نخواستن او دعوا است. در این گیرودار و با افزایش سرسام آور هزینه های تیمهای مدعی بالای جدول ،معلوم نیست واکنش سازمان لیگ چه خواهد بود. برخی از آنها نزدیک به هزار میلیارد تومان هزینه کرده اند. باید دید کارت بازیکنان مذکور صادر می شود،یا مانند ادوار گذشته نادیده گرفته می شود و همه چیز با رفاقت و توصیه و مصلحت اندیشی پایان می یابد. یقینا فوتبال ما با این نگاه مصلحتی فدراسیون و ولخرجی تیمهای دولتی و خصولتی در باشگاهها به چاه ویل سقوط خواهد کرد و بیت المال به حراج می رود.
