سرمایه سوزی نکنیم!
برگزاری مجمع انتخاباتی اعضای هیئت رئیسه فدراسیون والیبال، برای کشور چند ۱۰ میلیونی و والیبال ایران، با این جایگاه و قدمت، آن هم با تک کاندیدای فاقد رقیب، منتج به چه نتیجه ای جز نتیجه ای که بدست آمد، می توانست باشد! براستی هدف از برگزاری چنین مجامعی چیست؟ آیا اعضای مجامع نباید جرات انتقاد داشته و یتوانند برخلاف نظرات رئیس فدراسیون‌ها، پیشنهادی داشته و یا نظری نقد گونه را ارائه دهند؟ آیا وزارت ورزش نظارتی بر برگزاری مجامع این چنینی دارد؟ و یا اینکه، فقط قرار است مجمعی برگزار و تکلیفی انجام شده باشد؟ براستی پاسخگوی نحوه برگزاری مجامعی مانند مجمع اخیر فدراسیون والیبال کیست؟ آیا صرفاً هدف از برگزاری چنین مجامعی رعایت شکل ظاهری و اجرای اساسنامه ای و قوانین منطبق بر آن بود؟ یا اینکه اجرای قانون در جهت پیشرفت و پیشبرد اهداف کلان باید می بود؟ نقطه شاهکار سید میلاد تقوی در آن مجمع، عدم مطرح کردن موضوع همکاری ظاهری با محمد رضا داورزنی ریاست اسبق فدراسیون والیبال و مشاور امروز وزیر ورزش و شکل پیشنهادی، آن درباره انتخاب ایشان به عنوان رئیس افتخاری فدراسیون والیبال بود! اما شاهکار دیگر هم نوع رای گیری آن مربوط می شد، که با عدم همراهی اعضای مجمع به شکلی توهین آمیز و مخالفتی اعجاب آور تصور گمانه زنی‌هایی را در ذهن جامعه والیبال متبادر کرد، که گویی شکلی از دموکراسی فرمایشی در مجامع فدراسیون‌ها حاکم است. حال باید دید که هدف وزارت ورزش از برگزاری چنین مجامعی چیست؟ آنها در راه برگزاری چنین مجامعی بدنبال چه می گردند. اگر اعتقاد به خرد جمعی و نبوغ و پویایی و مذاکره و مباحثه باشد، با رعایت تمامی موارد و احترامی که باید برای اعتقاد افراد قائل شد، باید بگوییم که مجامع اخیر نه تنها اثرگذاری کافی را نداشت، بلکه بنوعی شأن آدم های تصمیم گیر و تصمیم ساز را هم آنقدر پائین آورد، که بهیچوجه قابل پیش بینی نبود! چرا که قبل از برگزاری اکثریت این مجامع خروجی و نتایج آن کاملا مشخص است. پس برای جلوگیری از هرگونه صرف انرژی و هزینه از سوی دست اندرکاران برگزاری، اگر قرار بر این است که تنها یک کاندیدا وجود داشته باشد، همان بهتر که دیگر مجمعی برگزار نشود. چرا که در چنین وضعیتی این سوال پیش می آید که چه لزومی به برگزاری چنین مجامعی آن هم با این شکل و سیاق وجود دارد؟ اما نکته جالب توجه، برگزاری چنین مجامعی این است که درصدی قابل توجه ای از اعضای مجامع این چنینی این است که برخی از دوستان به همان تک کاندیدا هم رای نمی دهند! که این موضوع، بنوعی توهین به شعور اعضای مجمع، آن هم به عنوان نمایندگان جامعه ورزشی است! جامعه ای که باید به آن احترام گذاشت! مجامعی که متاسفانه بعد از برگزاری آن، زمزمه‌هایی مبنی بر هماهنگی و ادای تکلیف بابت عدم دادن رای به محمد رضا داورزنی شنیده شد، که ایکاش نمی شد! و جامعه ورزش شاهد چنین سرمایه سوزی هایی آن هم به این شکل نبود!
