شهرک مدال تکرار تجربه سال ۱۳۴۸ و ساخت دهکده المپیک در تهران
مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود بسیاری از ورزشکاران را جدای از کسب مدال به دلیل ارزش گذاری و حفظ کرامت انسانی شایسته تمجید دانستند، حفظ این شایستگی ها می بایست در سرلوحه برنامه های فرهنگی وزارت ورزش قرار گیرد و این پیاده سازی نیازمند وجود تفکر فرهنگی قوی در ترسیم پیوستار فرهنگی در برنامه های اجرایی و عملیاتی وزارت ورزش و جوانان است. در سال ۱۳۴۸ و در جریان بازی های آسیایی شهریور ماه سال ۱۳۵۳، پیشنهاد احداث دهکده ورزشکاران و در واقع دهکده زندگی ورزشکاران بازی ها مطرح شد، با آنکه تفکرات فرهنگی و معیشتی و رفاهی پشتوانه اسکان ورزشکاران در یک محیط ۷ کیلومتر مربعی بود اما سرانجام واحدهای آن به کارکنان سازمان تربیت بدنی واگذار گردید و کم کم محل زندگی عموم مردم شد، با این تغییر رویکرد در بافت جمعیتی دهکده، تفکر و فلسفه تربیتی، فرهنگی و رفاهی ورزشکاران نیز رخت بر بست. مطلب فوق گریزی بر راهبرد کنونی در تامین مسکن ورزشکاران است. با توجه به انتظارات ورزشکاران در دیدار اول آذرماه و بیانات اخیر رهبری در خصوص گفتمان ایران قوی و حمایت از مدال آوران، مجددا ایده شهرک سازی در فاصله کوتاهی از ایده ساخت ورزشگاه در خور و شان کشور مطرح گردید. اگر چه ساخت و سازهای ورزشی و رسیدگی به حال ورزشکاران نوعی سرمایه گذاری در کشور است ولی باید به کارکرد و راهبردهای این تفکر نیز با افق چند ساله نگریست، اینکه ورزش حرفه ای شغل است و در تامین نیاز ورزشکاران در کلان شهر پر ترافیک تهران چه مواردی ضروری است را باید یک تیم کاردان در قالب اتاق های فکر در جوانب مختلف بررسی کنند. امنیت، رفاهیات، سالن های تمرینی استاندارد، سهولت دسترسی به محل تمرین، و…. از بدیعیات خدمات و بسته سکونتی تشویقی به ورزشکاران است. اما نکته حائز اهمیت این است که *چه تضمینی وجود دارد که ورزشکاران به این امتیاز بعنوان بسته سرمایه گذاری نگاه نکنند چرا که در صورت ورود افراد غیر ورزشی به این دهکده ، راهبردهای مد نظر در همان ابتدا حذف می شوند*،بیان این مطلب از آن جهت حائز اهمیت است که وزارت ورزش می بایست هدف و راهبرد کلی از ارائه این طرح را با اهداف فرهنگی و رفاهی معیشتی مقایسه نماید که اعطای محل سکونت بصورت شهرک مطلوب است یا تخصیص هدیه و جوایز نقدی معادل آن، تا دست ورزشکار در انتخاب محل زندگی باز باشد؟
*پیشنهاد*
هویت و استقلال وزارت ورزش و جوانان در گرو عملیاتی نمودن طرح ها و برنامه هایی است که نماد وحدت، سازندگی و هویت ورزشی باشد. اینک که وزارت مسکن و شهرسازی و معاون اجرایی ریاست جمهوری به جد پیگیر طرح های عمرانی در وزارت ورزش هستند، طرح فراگیر *دهکده مدال* در مجموعه ای بزرگ و چند هکتاری با قابلیت های متعدد در پوشش خدمات جامع (رفاهی، معیشتی، اسکان، تمرین، پزشکی و…) به خانواده بزرگ مدال آوران مسابقات برون مرزی می تواند بسیاری از دغدغه های جامعه ورزش کشور را در بعد های مختلف رفع نماید لیکن شاخصه اصلی این تفکر می بایست انسجام و یکپارچگی باشد. اگر ورزش حرفه ای یک شغل است دسترسی آسان به محل تمرین استاندارد با توجه به ساخت ورزشگاه جدید جامع تهران می بایست اولویت اول باشد. (مسکن ورزشکار باید نزدیک به محل تمرین باشد.) در غیر اینصورت تفکرات و راهبردهای فرهنگی که در یکسال اخیر منشا برخی از جبهه گیری ها، مهاجرت و مسایل امنیتی بود مجددا بعنوان یک چالش مغفول می ماند. رهبری در دیدار اخیر خود بسیاری از ورزشکاران را جدای از کسب مدال به دلیل ارزش گذاری و حفظ کرامت انسانی شایسته تمجید دانستند، حفظ این شایستگی ها می بایست در سرلوحه برنامه های فرهنگی وزارت ورزش قرار گیرد و این پیاده سازی نیازمند وجود تفکر فرهنگی قوی در ترسیم پیوستار فرهنگی در برنامه های اجرایی و عملیاتی وزارت ورزش و جوانان است.
