صدای ترق و تروق کفش
نوروز که می آید، خاطرات دوران کودکی و نوجوانی بیشتر رنگ می گیرد؛ آن وقت ها که در شهرستانی به نام آمل کفش اسپورتینگ که به پاشنه هایش نعل بسیار ریزی هم می زدند تا دیرتر فرسوده و صدای ترق و تروق میخ هایش، جلب توجه رهگذران را می کرد. نوجوانی، دوران خود نمایی و خود شیفتگی بود، اما در نهایت نوروز میراثی گرانبها و ماندنی از ایران باستان و ایرانیان پاک نهاد است که به دلیل منحصر به فرد بودنش در اقصی نقاط عالم شناخته شده است. تاریخ ایران عزیز مملو از جشن ها و سرزندگی هایی است که ریشه در فلسفه زندگی ایرانیان دارد و گدشت قرون و اعصار و حملات دد منشانه متجاوزین و دشمنان این آب و خاک جاوید، هم نتوانسته است غبار بی اعتنایی بر روی نوروز و جشن ملی ما بپاشد؛ بدانیم تا دنیا، دنیاست. نوروز هم پا بر جاست.
دعا و آرزوی من برای همه مردم خوب ایران زمین، رفع تنگناهای اقتصادی؛ صلح جهانی و رسیدگی بنیادی به امور فرهنگ اصیل ایرانی و رهایی از شعار زدگی و به عبارتی دیگر؛ دلخوشی و امیدواری جوانان عزیز و برومند ایران است؛ بدانیم همه عالم تن و ایران دل است.
