صعود به مرحله دوم جام جهانی، کار چندان خاصی نیست!

سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در پاسخ به تمامی انتقاداتی که به حق نسبت به نوع فوتبال تیمش و کادر فنی تیم ملی می‌شود در قامت یک حامی، از چیزی دفاع می‌کند که در واقع وجود ندارد!

امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی باید بپذیرد که متاسفانه این بار از معدود دفعاتی است که تیم ملی فوتبال ایران از اقبال عمومی مردم فاصله گرفته است و این اصلا برای تیم ملی فوتبال ایران که باید نزدیک به ۹ ماه دیگر در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۶ شرکت کند، خوب نیست!
قلعه نویی در پاسخ به منتقدان کادر فنی تیم ملی به جای آنکه مربیان خنثی را از روی نیمکت تیم ملی دور و به جای آنها از مربیان کارآمد استفاده کند، سیاست جذب حداکثری را در ارتباط با نیروهایش برگزیده است! او می‌خواهد بنابدلایلی که تنها خودش می داند، همه نیروهای نیمکتش را حفظ و متعاقب آن فرد یا افراد دیگری را به آن جمع اضافه کند! که این مسئله هرگز باعث رفع انتقادات نخواهد شد. انتقاداتی که به نوع بازی تیم ملی و نوع عملکرد کادر فنی آن می‌شود و حالا باید به این‌ها، گستاخی برخی از مربیان تیم ملی را نیز در مواجهه با مردم و رسانه‌ها اضافه کرد! مربیانی که خودشان را علامه دهر دانسته و دیگران را افراد نادان و کم سواد فرض می‌کنند! همآنهایی که چند سال است که نشان داده اند که در آنالیز تیم‌های کوچکی چون ویتنام، تاجیکستان و … نیز عاجزند اما از گواردیولا ایراد می‌گیرند! همان‌هایی که به واسطه بلد بودن چند کلمه انگلیسی پرکاربرد مدام آن را بر سر منتقدان می‌کوبند و برای آنها رجزخوانی می کنند! و …
شاید امروز همه دفاع امیر قلعه از عملکرد خود و همکارانش این باشد که تیم را به مرحله دوم بازی‌های جام جهانی می‌رساند! که این ادعا در رقابت‌های جام جهانی ۴۸ تیمی کار چندان بزرگی نیست، او اگر مدعی این است که تیمش را تا آن زمان با آمادگی ۱۰۰ درصد راهی رقابت‌های جام جهانی می‌کند، باید وعده صعود به مرحله سوم بازی‌ها را بدهد تا بشود باور کرد که او می‌خواهد کار بزرگی را انجام دهد. وگرنه صعود از جمع ۴۸ تیم حاضر در جام جهانی به جمع ۳۲ تیم مرحله دوم از نگاه اهالی فوتبال و رسانه یعنی همان مرحله‌ای که در ادوار گذشته نیز تیم ملی کارش را از آنجا شروع می‌کرد و توفیقی هم در صعود به مرحله بالاتر نداشت! پس دوستان به جای بازی با الفاظ و کلمات بهتر است، اندکی به شعور طرفداران فوتبال و اهالی رسانه احترام گذاشته و چیزی را بگویند که بعدها بتوانند با یک عذرخواهی همیشگی سر و ته قضیه را به هم بیاورند!