
علي نژاد و ياداشتي كه مخاطب را به تفكر وا مي دارد!
مهدی علینژاد، دبیرکل کمیته ملی المپیک در پستی که به تازگی در فضای مجازی منتشر کرده است، مطالبی را عنوان داشته که میطلبد، به آنها از نگاهی غیر از نگاه ایشان نیز توجه شود. که قطعا در مطالب بعدی این کار صورت خواهد گرفت.
مهدی علینژاد در یادداشت خود از اهداف کاروان گفته است. از روزهای باقی مانده به آن حرف زده است. از اینکه مدال آوری در اولویت نیست، داد سخن رانده است، از اینکه این اعزام فرصتی برای آشنایی ورزشکاران نوجوان با مفاهیم المپيزم و یاد گرفتن موضوعات مختلف است نوشته است، و …. که مطلب ایشان عیناً در ادامه اين چنين آمده است.
کمتر از ۱۰۰ روز تا بازیهای آسیایی جوانان بحرین باقی مانده است؛ بازیهایی که به رده سنی ۱۴ تا ۱۷ سال اختصاص دارد با فرصتی است برای رونمایی از نسل آتی ورزش ایران. همین یک جمله کافی است تا بدانیم که این کاروان و رویکردی که در قبالش خواهیم داشت تا چه اندازه اهمیت دارد. وقتی صحبت از “اهمیت” میکنم، منظورم نتیجه گیری نیست؛ البته من و همکارانم در وزارت ورزش و فدراسیونها سعی میکنیم بهترین ورزشکاران برای این رویداد انتخاب شوند اما نه صرفاً از این بابت که میخواهیم بر تعداد مدال های ورزشی ایران اضافه کنیم؛ بلکه از این جهت که بهترینها انتخاب شوند تا یک مسیر ۱۰ – ۱۵ ساله قهرمانی را به درستی آغاز کنند. این روزها صحبت از نحوه اعزام کاروان است و انتخاب ورزشکاران اعزامي از اینکه کاروان کیفی است یا کمی؟ گاهی همان سوال ها و دغدغههایي شنیده میشود که در رابطه با تیمهای رده سنی بزرگسالان مطرح میشود در حالی که در این کاروان و تیمهایی که راهی بحرین میشوند، همه چیز متفاوت است؛ تفاوتی که کار را به مراتب سختتر میکند. حتماً تلاش میکنیم بهترینهای هر رشته انتخاب شوند اما فراموش نمیکنیم که تمام وظیفه مان در قبال اعزام کاروان به بازیهای آسیایی جوانان در این موضوع خلاصه نمیشود. این رویداد مانند المپیک جوانان فرصتی است برای آشنایی ورزشکاران نوجوان با مفاهیم المپيزم و یاد گرفتن موضوعات مختلف. اگر درست قدم برداریم و در این مقطع و البته ادامه مسیر با دقت تصمیم بگیریم، حتماً جلوی بروز یک سری مشکلات را از همین الان میگیریم و میتوانیم شرایطی را فراهم کنیم که فرزندان این سرزمین توانمندی خود را به خوبی نشان دهند. من تردید ندارم که این نوجوانان در بحرین تصویری از خود به نمایش میگذارند که شاید باورش برای عدهای که به این نسل ایمان ندارند؛ سخت باشد؛ تصویری که صرفاً به ایستادن روی سکوی قهرمانی خلاصه نمیشود.