غذا خوردن با مرحوم دهداری!

مهدی مناجاتی در عوالم خود غوطه ور بود و هراز گاهی با بیان خاطرات گذشته خود سکوت می کرد و بعد رخدادی دیگر از ورزش فوتبال پر فراز و نشیب کشور را برای ما بازگو می کرد. وقت کم بود و گفتنی ها بسیار! فرصت را مغتنم شمرده و بابی جدید را در این گفت و شنود باز کردیم.

لطفا ضمن معرفی مربیان و اساتید، خود خاطرات تلخ و شیرین سالها فعالیت در عرضه ورزش و فوتبال را بیان کنید.
مربیان بنده از ابتدا آقا جعفر، و سپس سرهنگ اسدالهی، بودند. در ادامه با آقایان حسن حبیبی، محمد رنجبر، محمود بیاتی، مرحوم پرویز دهداری ایگو نتو، رایکوف، مستر لوچ، مک کنان، و اوفارل کار کردم، تلخ ترین خاطره من مربوط به زمان همکاری ام با پرویز دهداری بود، که تیم ما در ورزشگاه آزادی با ژاپن بازی داشت، تیم ایران بسیار روان و تهاجمی کار می کرد اما مهاجمان از فر صت ها بهره کافی را نبردند و نتیجه پایانی ۲ بر ۲ مساوی بود. در لحظات آخر تعدادی از تماشگر نماها با پرتاب یخ و سنگ به سوی ایشان و نيمکت ذخیره ها باعث رنجش خاطر استاد شدند، که خیلی ناراحت کننده بود. هر وقت به آن لحظه فکر می کنم، غم سر وپای وجودم را در بر می‌گیرد. و بهترین خاطرات من هم همان دورانی بود که در کنار استاد پرویز دهداری قرار داشتم. بخصوص در مسابقات آسیایی تایلند که ایشان مربی تیم ملی بودند. با آنکه من کوچک تر و تا حدی شیطان تر از دیگران بودم اما همیشه مورد محبت ایشان قرار می گرفتم، برخورد پدر انه، نصایح و حالت اخلاقی ایشان زبانزد عام و خاص بود.
لطفا کمی از اردوهای آن زمان تیم ملی بگوئید؟
فراموش نمی کنم در یکی از اردو، و بر سر میز غذا ما جوان ها انتهای سالن می نشستیم. قسمت جلو همیشه در قرق مربیان قدیمی و پیشکسوتان بود. استاد دهداری هرازگاهی ما را صدا می کرد و کنار خودش می نشاند تا با هم غذا بخوریم. با این طرز برخورد ایشان در میان بازیکنان کم سن و سال ایجاد انگیزه می کرد، بعدها و در زمان همکاری من با مرحوم پرویز دهداری در پست مربیگری تیم ملی همین طرز فکر و برخورد صحیح با جوانان را با چشم خودم دیدم. بازیکنان گمنامی که ایشان برگزید، در مدت کوتاه در فوتبال این مرز و بوم، قدم گذاشته و سالهای متمادی برای تیم ملی افتخار افرین شدند. در واقع در امر ورزش و از نظر فکری و اخلاقی استاد پرویز دهداری را سرمشق و الگو قرار داده ام. و جا دارد رادیو تلوزیون فیلم مستندی از ایشان تهیه و برای مخاطبان خود پخش کند.
در مورد سرمایه های ورزش بگویید؟
متاسفانه همیشه وقتی به فکر سرمایه ها ی ورزش می افتیم که آنان را از دست داده ایم.