فراموشی فوتبالی ها!

براستی ما تا به امروز برای بزرگان و پیشکسوتان فوتبال خود چه کار خاصی را انجام داده ایم. بزرگان و پیشکسوتانی که برخی از آنها بیش از نیم قرن، در این فوتبال خون دل خورده و زجرها کشیده اند. آنها که از بازی در تیم‌های نوجوانان تا بازی در باشگاه های بزرگ و یا قضاوت در مستطیل سبز را تجربه کرده و پس از کسب تجربیات بسیار در سمت مربیگری عمری را نیز سپری کرده اند. آنهایی که در نهایت و در پایان دوران مسئولیت خود در جرگه ناظر داوری و یا ناظر فدرسیون فوتبال و یا در سمت کمیته های مختلف نه تنها در پایتخت، بلکه در تمامی استان‌ها فعالیت داشته اند. آنهایی که چنین بزر گوارانه از خود گذشته و تجربیات ارزنده شان را به نسلهای بعدی انتقال داده اند. در چنین شرایطی که بنظر می رسد، فدرسیون فوتبال دیگر کارش با این عزیزان تمام شده است، چرا باید بی اعتنا به آنها، بزرگانش را به حال خودشان رها کند؟ همان هایی که عمر و زندگی شان را وقف فوتبال کرده و می کنند. آیا آنها نمی دانند که با چنین رفتارهایی، فردا و فرداها نوبت بخودشان خواهد رسید؟ آیا باید در حق این افراد بی توقع، اینگونه جفا کرده و از اهدای یک تقدیر نامه کاغذی هم در حق آنها جفا صورت پذیرد. آیا برای فدرسیونی که صدها و یا هزاران میلیارد تومان پول بی زبانش، در اینجا و آنجا هزینه می‌شود، در حد یک برگ A4 که تقدیری از بزرگان و پیشکسوتان کند پول نیست؟ و به همین راحتی آنها باید فراموش شوند؟ آیا برای این آقایان خیلی سخت است، که در یک بازی بظاهر بزرگ تعدادی از آن عزیزان را دعوت و با اهدای شاخه گلی از آنها تقدیر بعمل آورده و دل آنها را شاد کنند. بزرگان و پیشکسوتانی که تنها از این فوتبال و مسئولان آن احترام طلب کرده و خواسته زیاد دیگری هم ندارند.