فوتبال های آن روز!

در گذشته های نسبتا دور، باشگاه های فوتبال خوبی داشتیم که متاسفانه امروز کسی حتی اسم آنها را هم نمی داند! قدیمی ترین باشگاه فوتبال در ایران که مجوز اداره کل تربیت بدنی وقت تهران را هم داشت، باشگاه شعاع بود. که مالکیت آن را شعاع معتمد شیرازی بر عهده داشت، که محل آن نیز جایی حدفاصل سفارت انگلیس و روسیه بود! در کنار باشگاه شعاع، باشگاه های دیگری هم در زمینه فوتبال فعالیت های قابل قبولی داشتند. باشگاه هایی مانند پولاد که مالک آن حسین رجبی زاده بود، یا باشگاه شرق که برادران ادب خواه مالکیت آن را عهده دار بودند. یا باشگاه فردوسی که مالکیت آن بر عهده ضیایی بود. البته این را هم باید بگویم که فوتبال در آن روزها خیلی بهتر از امروز بود! بازیکنان آن روزها اگر چه مانند امروزی ها با سیستم و این حرف ها بازی نمی کردند، اما توانمند بودند و مهارت های خارق العاده ای را از خود نشان می دادند، که فوتبال آن روزها را زیباتر می کرد. فوتبال آن روزها در یخچال ها که زمین های خاکی صاف و مسطحی بودند در تابستان ها انجام می شد، که مهمترین آن هم یخچال صغیرا در انتهای خیابان شهباز جنوبی بود. البته آن روزها فقط زمین وجود داشت و ما هر زمان که می خواستیم فوتبال بازی کنیم تیر دروازه های چوبی که پایه آنها را درون سطل های بزرگ روغن نباتی 17 کیلویی های آن روزها بود را با سنگ و آجر جاسازی می کردیم تا تکان نخورد و با یک ضربه تعادلش را از دست ندهد. سقف این تیردروازه ها را نیز با طناب مشخص می کردیم تا تشخیص گل بودن یا نبودن یک توپ با مشکل مواجه نشود! این تیر دروازه ها سیار بودند و بچه هایی که خانه های آنها نزدیک زمین بازی بودآنها را با خود به خانه می بردند و می آوردند! و خیلی هم از این بابت خوشحال بودند. فوتبال های آن روزها تماشاگران خاص خودش را هم داشت. تماشاگرانی که به عشق بازیکنان مورد علاقه خود می آمدند، بازیکنان محبوب شان را تشویق می کردند و می رفتند که تعدادشان هم کم نبود. ( ادامه دارد )