فوتبال و باز هم حاشیه و بداخلاقی!
در هفته چهاردهم فوتبال باشگاههای برتر کشور بازی دو تیم ریشه دار و باسابقه نساجی مازندران و تراکتورسازی تبریز همراه با حواشی بسیاری بود که تکرار برخی حوادث تلخ گذشته را تداعی می کرد. واقعا باید به کجا پناه آورد و چگونه و با چه زبانی گفت که قبل از نام باشگاهها دو کلمه *فرهنگی، ورزشی* نوشته شده! وزارت ورزش و جوانان، مدیران باشگاهها، فدراسیون فوتبال و دیگر دستگاههای مرتبط یک بار و برای همیشه این کلمات را تعریف و عملی کنند و یا اینکه آن را از سر در باشگاهها حذف نمایند تا خیال همه راحت شود. تا چه زمانی باید شاهد بد اخلاقی، فحاشی، درگیری در مستطیل سبز و نیمکت مربیان باشیم؟؟!! باید خدا رو شکر کنیم که در بازی نساجی و تراکتور تماشاگران خانم حضور نداشتند و الفاظ زشت و درگیری ها را از نزدیک نشنیده و ندیده اند. ببینده جوان و زن و مردی که داخل منزل نشسته و در حال تماشای بازی هستند در باره این صحنه ها چه خواهند گفت؟
نویسنده این مطلب مقصر اصلی در تکرار این صحنه های زشت را فدراسیون فوتبال و کمیته های اخلاق و انضباطی آن میداند و البته مقصر بعدی مدیران باشگاهها هستند که نسبت به امور اخلاقی و فرهنگی بازیکنان حود بی توجه یا کم توجه اند. وقتی برخوردهای انضباطی با جریمه های نقدی همراه می شود یا به عبارتی موضوع درگیری داخل زمین، دعوای نیمکت نشینان، فحاشی طرفداران و تخریب اموال ورزشگاه ها با مبالغی نقدی بسته می شود، طبیعی است که اثری از این جرایم ملموس نشود. وقتی مدیران باشگاه ها فقط در فکر جذب و قرارداد با بازیکنان و پرداخت چند ده میلیاردی به آنها بدون هیچ پیوست فرهنگی هستند دیگر چه انتظاری میتوان داشت؟ از این نمونه صحنه های زشت در فوتبال ما کم نیست. در بازی پرسپولیس و سپاهان، تصاویری در فضای مجازی منتشر شد که جز شرمندگی چیز دیگری در باره آنها نمی شود گفت. آیا در ارتباط با دخترانی که پس از بازی چاقو بدست برای خود حریف میطلبیدند!! واکنشی از سوی کمیته های اخلاق و انضباطی فدراسیون فوتبال دیدیم؟؟ و متاسفانه باید گفت این داستان ها همچنان ادامه دارد.
