قایقران، بزرگی که به تنهایی یک تیم بود!
هجدهم فروردین ماه سال ۱۳۷۷ برای مردم فوتبال دوست ایران، یادآور مرگ تلخ و دلخراش کاپیتان فقید تیم ملی و تیم ملوان بندرانزلی “سیروس قایقران” و فرزندش “راستین قایقران” است، فوتبالیستی با اخلاق، که منش پهلوانی او را در دل هازنده نگه داشته است.
سیروس قایقران علاوه براینکه یار خوب، لیدر، کاپیتان بلکه به تنهایی یک تیم بود که بهار عمرشان بسیار کوتاه اما نامشان جاودانه وپایدار در تاریخ ورزش ایران ثبت و به یادگار ماند.
سیروس در پیکارهای فوتبال یک الگو، که تمام قاعده های پهلوانی را که بر گرفته از فرهنگ اصیل ایران کهن بود در تمام میدانها به نمایش می گذاشت، در فتوت ومردانگی جزء نوادر فوتبال ایران و آسیا بشمار می رفت و با رفتن خود، ملتی را به عزا نشاند. آنان که باسیروس در ملوان ، کشاورز و تیم ملی ایران همبازی بودند بهتر می‌توانند نقش جاودانگی این مرد بزرگ را برای نسلهای حاضر و آینده سینه به سینه نقل کنند. قایقران در تمام پیکارها یک کاریزمای تمام عیار محسوب می شد. برای تجلیل این بازیکن پر آوازه دهه شصت، شایسته است کارگردانهای بزرگ سینما و تلویزیون برای الگوی ورزشی فوتبال آنرا در همه پرده های فرهنگی و ورزشی به اکران در آورند.
